สายลมหวงรัก

“ปล่อยเถอะค่ะ ฉันจะกลับไปขนของออกจากบ้านหลังนั้น”
“คุณนี่ดื้อเหมือนที่พ่อคุณบอกไว้จริงๆ เลยนะ แต่ผมมีวิธีปราบคนดื้อ โดยเฉพาะผู้หญิงถนัดซะด้วยสิ” เขาคลี่ยิ้มแววตาคมกรุ่มกริ่มอ่อนแสง สัญชาตญาณบอกให้เธอรู้ว่าเขาคิดไม่คิดกับเธออย่างแน่นอน แล้วสิ่งที่เธอกลัวก็เป็นจริงเมื่อปากร้อนๆ จูบประทับลงบนเรียวปากนุ่มๆ ของเธอ
“อื้อ…อื้อ” เธอพยายามเปล่งเสียงห้ามแต่ไม่เป็นผล เมื่อสัมผัสความนุ่มหวานของกลีบปากสีระเรื่อ ประสาททุกส่วนบนกายแกร่งตื่นเพริด วงแขนแกร่งกอดกระชับแน่นอย่างลืมตัว ก่อนจะบดเคล้าริมฝีปากอิ่มเพื่อต้องการลงทัณฑ์ที่กล้าปฏิเสธเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
รุ้งขวัญยืนตัวแข็งทื่อเมื่อถูกเขาจู่โจมโรมรันชนิดตั้งตัวไม่ทัน ดวงตากลมเบิกกว้างสมองเบาโหวง ภาพใบหน้าคมที่เคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้าพร่าเบลอ แล้วสติสัมปชัญญะของเธอก็ดับวูบลง สายลมถอนใบหน้าออกและยิ้มนัยน์ตาเป็นประกายวับวาว
“จูบไม่เป็นสับปะรดขนาดนี้ยังจะท้าทายอีก...” สายลมพึมพำเบาๆ อย่างเอ็นดูอยู่ในที ดวงตาคมมองใบหน้าซีดขาวที่ซบอยู่บนอกด้วยประกายตาอ่อนโยน จากนั้นก็อุ้มเธอไปนอนที่โซฟาแล้วออกไปตามช่อแก้ว