รอยรักแทนใจ

จูบเดียวที่สาวน้อยวัยใสทิ้งไว้ ร้อยรัดพันใจให้ไม่อาจจะห้ามตัวเองไม่ให้หวั่นไหวไปกับเธอเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง และอีกครั้ง
“ทุกครั้งที่ต้องเอาตัวรอด เราจะทำแบบนั้นเสมอหรือไง”
“ไม่ค่ะ ไม่เคยทำ”
“แล้วทำไมเราต้องมาทำงานแบบนี้ ถ้าฉันเดาไม่ผิดเราคงยังเรียนอยู่ใช่ไหม”
“มันเป็นงานสุจริต...ค่ะ”
“งานสุจริตอื่นเยอะแยะไป”
“แต่งานสุจริตอื่นไม่ได้เงินเยอะเท่านี้”
“มีงานสุจริตอื่นที่ได้เงินเยอะเท่านี้หรืออาจจะมากกว่านี้ แต่ดีกว่านี้ให้ทำจะเอามั้ย”
“ไม่ใช่งานสบาย ๆ ที่แค่นอนเฉย ๆ ก็มีคนให้ตังค์ใช้หรอกนะคะ”
“ไม่ใช่ งานแบบนั้นมันสุจริตตรงไหน หรือเราคิดว่ามันสุจริตจนอยากจะทำล่ะ”
“เอ๊า...จะไปรู้รึ ก็ผู้ชายที่ไร้พันธะทางครอบครัวแต่มีฐานะเยอะแยะไปที่จะอยากส่งเสียนักศึกษาสาว ๆ ให้ได้เรียนต่อ...ให้ทุนการศึกษาน้อง ๆ บ้างล่ะ ให้นั่นนู่นนี่บ้างล่ะ แถมถ้าเด็กสาวพวกนั้นยังสะอาดบริสุทธิ์ มีเขาเพียงแค่คนเดียวไม่ต้องไปหาซื้อกินหรือมั่วกับของสาธารณะ ก็วิน ๆ ทั้งสองฝ่ายดีจะตายไป หรือคุณว่าไงล่ะ”
“ก็แล้วเราจะรับข้อเสนอนี้หรือไง!”
“ไม่ละ ฉันอยู่แบบนี้ก็สบายดีแล้ว” แม่คุณยักไหล่ให้อีกครั้งพร้อมทั้งหมุนตัวกลับ แต่ไม่วายหันมาเอ่ยประโยคส่งท้ายที่ทำให้เขาแสบ ๆ คัน ๆ หัวใจ!
“ว่าแต่ลุงเถอะ...อย่ากินบ่อย อย่าอ่อยเยอะมันไม่ดีต่อสุขภาพ รุ่นนี้แล้วต้องหัดไปออกกำลังกายหรือไม่ก็อยู่บ้านดูแลลูก ๆ หลาน ๆ ไปดีกว่ามั้ง ฉันไปล่ะ...บ๋าย!”
“......”

หมายเหตุ รบกวนโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนะคะ ลงให้อ่านประมาณ 50% ของเรื่องค่ะ