วาสนาเคียงคู่

คำโปรย

เนิ่นนานฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน เมื่อสายตาเหลือบเห็นแสงจ้าของดวงตะวัน และเห็นความอบอุ่นนวลปรางแห่งแสงจันทร์ ผ่านเดือนหนึ่งไปสู่อีกเดือน แปรผันเข้าสู่ฤดูใหม่ ก็ยังเห็นพระอาทิตย์และดวงจันทร์ลอยเคว้งคว้างอยู่บนฟากฟ้า ที่สองมือไม่อาจเอื้อมถึง

ในบางครา อาจมีก้อนเมฆครึ้ม หรือหมอกสีหม่นบดบังวิสัยทัศ ทว่ากาลเวลาผันผ่านนานปียาวไกลสักเท่าใด ชีวิตหนึ่งของเขา มิอาจลืมเลือนสตรีนางนั้นได้เลยจริงๆ
เพียงการได้ใกล้ชิดเคียงคู่แค่หนึ่งราตรี กลิ่นกุหลาบหอมอบอวลตราตึง เคล้านวลเนื้อเนียนนุ่ม อบอุ่นซาบซ่าน ก็ลบล้างสิ้นแล้วซึ่งเสน่หาที่เคยมีต่อหญิงงามเมืองทั้งแผ่นดิน