โซ่เสน่หาภรรยาชั่วคราว

หากเข้ามาพบราคาหนังสือเกินกว่า 89 บาท ให้รอโปรโมชั่นรอบถัดไปนะคะ ภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ไรท์อยากให้นักอ่านทุกท่านซื้อในราคาที่ไม่แพงค่ะ ^_^ ขอฝากนิยายไว้ด้วยนะคะ และขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการสนับสนุนของคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ
++++++
...คำโปรย...
คงเป็นคราวซวยของ ‘อันนากานต์’ ที่ถูกแท็กซี่หื่นกามวางยาจนกลายเป็นว่าเธอไปมีความสัมพันธ์กับคนที่มาช่วยไว้ เขาปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งในฐานะท่านประธานคนใหม่ และบังคับให้เธอทำอะไรตามความต้องการของเขา เธอตกอยู่ในสถานะภรรยาชั่วคราวที่เขามีไว้เพียงเพื่อตบตาใคร ๆ และสุดท้ายเมื่อทุกอย่างจบสิ้นลง เธอกลับมีลูกของคุณ ‘โจนาธาน’ ติดท้องมา

“เลือกเอาว่าจะย้ายที่ทำงานหรือออกจากงาน”

“คุณทำแบบนี้ทำไม?” เธอไม่เข้าใจเลยจริง ๆ คนที่อยากเข้าไปทำงานที่นั่นออกจะมากมาย แล้วทำไมต้องมาบังคับเธอด้วย

“ฉันอยากให้เธอไปอยู่ใกล้ ๆ” เขากระซิบพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม

“คุณไม่มีสิทธิ์บังคับใครแบบนี้นะคะ ออกก็ออกสิ ดีกว่าไปทำงานกับคนอย่างคุณ” อันนากานต์ดันร่างสูงออกก่อนจะลุกขึ้นเดินหนี คนอันตรายปากว่ามือถึงอย่างนี้เธอไม่ควรอยู่ใกล้แม้สักวินาทีเดียว

แต่โจนาธานกลับตามมาคว้าเธอเอาไว้แล้วดันร่างบางไปชิดกำแพงห้อง ใช้ตัวเองเป็นปราการกันเธอไว้ไม่ให้หนี “เรื่องคืนนั้นของเรา ฉันต้องการจะรับผิดชอบในสิ่งที่ฉันทำลงไป” ท่อนแขนกำยำตวัดรอบเอวบางรั้งให้เธอเข้ามาแนบชิดจนไม่เหลือช่องว่าง

แก้มสาวร้อนผ่าวทันทีที่เขากล่าวถึง “ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรหรอกค่ะ ฉันลืมมันไปแล้วด้วยซ้ำ”

“ไม่จริง ถ้าเธอลืมมันไปแล้วจะหน้าแดงทำไม”

“กะ...ก็คุณกอดฉันแบบนี้มันร้อนจะตาย” เธอหาข้ออ้าง

“ร้อนแล้วทำไมตัวสั่นล่ะ ไม่ใช่หนาวหรอกหรือถึงตัวสั่นได้”

“นี่คุณ เลิกจับผิดฉัน แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันสักที ปล่อยได้แล้ว”

“คงจะเลิกยุ่งไม่ได้เพราะเธอทำให้ฉันติดใจ รู้รึเปล่าว่าตั้งแต่ฉันเจอเธอคืนนั้น ในหัวของฉันมันก็จินตนาการถึงเธอตลอด อยากทำแบบนั้นกับเธออีกจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว” เขาแกล้งหยอกเย้า

“คุณโจนาธาน! นี่มันที่ทำงานนะคะ” เธอทักท้วงเขาเมื่อใบหน้าคมกำลังโน้มลงมาราวกับว่าเขาจะจูบเธอ และมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ

โจนาธานพรมจูบลงบนริมฝีปากนุ่มนิ่มอย่างรวดเร็ว ก่อนจะบดขยี้กลีบปากอิ่มทั้งบนล่างพลางส่งปลายลิ้นเข้าหยอกเย้าตักตวงความหอมหวานที่ติดตรึงอยู่ในใจ

อันนากานต์มึนงงจนทำอะไรถูก แถมยังร้อนผ่าวไปตามสรรพางค์กายเพราะจูบของเขา
***********************
“หลานน้าฟ้าอย่าทรมานแม่ข้าวนักนะลูก เดี๋ยวแม่ข้าวจะไม่ไหวเอา” ฟ้าลดาลูบท้องเพื่อนเบา ๆ พลางกล่าวกับหลานอย่างอ่อนโยน

อันนากานต์ยิ้มบางพลางมองที่ท้องของตน ถึงจะไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะท้อง แต่ในเมื่อมีเค้าแล้วเธอก็ตั้งใจจะดูแลเค้าให้ดีที่สุด

“ว่าแต่ข้าวจะเอายังไงต่อไป จะบอกพ่อกับแม่เมื่อไหร่” ฟ้าลดาถามเพื่อนด้วยสีหน้าเป็นกังวลแทน

“ยังไม่กล้าบอกพวกท่านเลย คงรอบอกตอนที่ท้องโตแล้วหรืออาจจะตอนคลอดเลยก็ได้ เผื่อเห็นหน้าหลานแล้วพวกท่านจะโกรธน้อยลง” ไม่รู้พ่อกับแม่จะทำใจได้หรือเปล่าหากรู้ว่าเธอมีลูกโดยที่ไม่มีพ่อแบบนี้

“แล้วข้าวจะบอกให้พ่อเด็กรู้รึเปล่า”

“คงจะไม่บอก ไหน ๆ หน้าที่เมียชั่วคราวของข้าวก็จบลงแล้ว ข้าวไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีก ที่สำคัญคุณแอเรียลจะว่าได้ว่าข้าวตั้งใจปล่อยให้ตัวเองท้องเพราะคิดจะจับคุณโจ ข้าวไม่อยากให้ใครมาดูถูกได้อีก โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้น”

“แต่ข้าวรักคุณ ‘โจนาธาน’ ไม่ใช่เหรอ”

“ก็แค่รักเขาข้างเดียว ควรตัดใจเสียตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า”

“แล้วถ้าเขาใจตรงกันกับข้าวล่ะ”

“ถ้าใจตรงกันจริงเขาคงไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก ฟ้าว่าจริงไหมล่ะ”

“ก็จริง” ฟ้าลดาพยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อน “ถ้าอย่างนั้นฟ้าจะช่วยข้าวเลี้ยงหลานเอง ไม่ต้องห่วงนะ ยังไงฟ้าก็จะอยู่เคียงข้างข้าวเสมอ” ฟ้าลดากุมมือเพื่อนรักพลางบีบเบา ๆ