You're the best แสนดีคือที่หนึ่ง

ภายใต้หน้ากากของความ ‘แสนดี’ ของเขามันแฝงไปด้วยความร้ายกาจทั้งนั้น...
------------------------------------------------------------
“น่ารักจริงๆ”
แกร๊ง... “ใครน่ารัก ดูอะไรอยู่ คุยกับใคร?”
เพราะคำถามของพี่เต้ยทำให้ฉันหุบยิ้มลงและหน้าตึงใส่เขาทันที ก่อนจะมองนิ่งๆ ก่อนจะหันหน้าจอโทรศัพท์ที่เปิดแช็ตกลุ่มไว้ให้เขาดูรูปมีมน้องแมวตัวน้อยๆ ที่ชอบทำหน้าตลก “พอใจยัง?” ฉันถามออกไปและเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิมแต่ก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องยื่นให้เขาดูด้วย เพราะฉันไม่จำเป็นต้องไปสนใจเขาก็ได้...
บ้าไปแล้วแน่พรีม เธอจะลืมตัวแบบนี้ไม่ได้นะ!
------------------------------------------------------------
“เอ่อ... น้องพรีมจำพี่ได้ไหมครับ?” เสียงของพี่ผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมาก่อนที่ฉันจะมองไปที่เขา ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่ข้างๆ พี่เดียร์ ถ้าหากเมื่อกี้จำไม่ผิดพี่เต้ยเหมือนเรียกเขาว่าพี่โย แสดงว่าเขาก็คือคนที่เล่นเกมกับฉันด้วยสินะ
“พี่โยใช่ไหมคะ จำได้ค่ะ” ฉันยิ้มออกไปและพี่โยก็หันไปตีแขนพี่เดียร์รัวๆ จนทำให้พี่เดียร์หันหน้าไปมองตาขวางใส่พร้อมกับตีคืนทันที
“โอ๊ยๆ ! ไอ้เดียร์ตีกูทำไม” พี่โยร้องโวยวายออกมา
“ก็มึงเริ่มก่อน” พี่เดียร์ตอบก่อนจะพูดต่อ “เก็บอาการหน่อยเถอะ”
“กูดีใจเกินหน้าไปเหรอวะ?”
“ไม่ใช่มึง”
“อ้าว”
“กูหมายถึงอีกคนที่มันกำลังอาการออกทางหน้าตาอย่างชัดเจนเลยเถอะ” พี่เดียร์พูดจบก็คลี่ยิ้มออกมาและนั่นเหมือนเป็นรอยยิ้มร้ายกาจมากกว่า ส่วนพี่เต้ยที่กำลังกินข้าวอยู่นั้นเขาก็สำลักออกมาเล็กน้อยคงเพราะกินเร็วเกินไป “แค่กๆ !”
“เฮ้ยๆ ไอ้สามหยิบน้ำให้ไอ้เต้ยดิ เดี๋ยวตายก่อน รีบกินไปไหนวะมึง”