ดวงใจมาเฟีย

"หนูชอบพี่คนหล่อจังเลยค่ะ"
_
"ไว้หนูโตขึ้นเรามาแต่งงานกันนะคะ"
.
.

"แฟนเหรอ? " ชายที่จับต้นแขนเธอถามแล้วเริ่มคลายมือออก ใบหน้านั้นซีดเผือดหลังจากเหลือบเห็นปืนที่เหน็บข้างเอวคาเดล
"ค่ะ แฟน"
"มีปัญหาอะไร" น้ำเสียงเย็นเยียบถามกลับ แกล้งยกมือมาจับปืนที่เหน็บอยู่เชิงขู่ให้กลัว
"เปล่า คะ...แค่เห็นน้องสาวคนสวยมายืนคนเดียวตรงที่มืดๆ เลยมายืนเป็นเพื่อน พะ...พวกมึงไปกันเถอะ"
"เออๆ ปะ...ไป" ทั้งสามคนละล่ำละลัก ก่อนจะพากันผลุนผลันวิ่งออกจากตรงนี้แทบไม่ทัน
"ขอบคุณนะคะ พี่คนหล่อช่วยหนูไว้อีกแล้ว"
"เต็มใจช่วยกับโดนยัดเยียดให้ช่วย ความหมายต่างกันนะ"
"แต่พี่คนหล่อก็ช่วยหนูไว้นิคะ"
"ครั้งหน้าช่วยตัวเองก็แล้วกัน" คาเดลทิ้งท้ายแล้วหมุนตัวเดินออกไป ทว่ากลับถูกมือเล็กคว้าท่อนแขนไว้เสียก่อน
หมับ
"ขอบคุณที่ช่วยหนูไว้ตั้งสองครั้ง หนูจะไม่ลืมบุญคุณพี่คนหล่อเลยค่ะ"
"ฉันไม่ต้องการให้ใครมาเป็นหนี้บุญคุณฉัน" เขาสะบัดแขนออกจากพันธนาการเด็กจอมวุ่นวาย เดินตรงกลับไปยังรถหรู ขอให้วันนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้เจอเด็กนั่นด้วยเถอะ
"เย็นชาจังเลย แต่ไม่เป็นไร สำหรับพี่คนหล่อต่อให้เย็นชาแค่ไหนน้องดาก็ไม่มีวันเลิกชอบ"