นางสาวมาเฟีย

“พี่นะโมขา คือฟ่างก็ไม่ได้อยากจะทำตัวน่ารำคาญแบบนี้ แต่ว่าพ่อระงับบัตรกับบัญชีทุกอย่างของฟ่างหมดแล้ว ฟ่างก็เลย...”
“แล้วพี่ต้องเลี้ยงดูฟ่างหรือไง ถ้าอยู่ไม่ได้พี่ว่าฟ่างกลับบ้านดีกว่านะ”
“ฮือ~ พี่นะโมทำไมพูดแบบนี้คะ เรื่องแต่งงานมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลยนะคะ จะให้ฟ่างอยู่กินกับคนที่ฟ่างไม่ได้รักไม่ได้ชอบได้ไง นี่มันยุคไหนสมัยไหนกันแล้วคะ ฟ่างไม่กลับหรอกค่ะ”
นับดาวคร่ำครวญ แต่คนอย่างจอมพลไม่ใช่พี่ชายในอุดมคติของใคร หรืออย่างที่นับดาวเคยคาดเอาไว้ เขานิ่งเฉย สายตาที่มองหล่อนมีแต่ความเฉยชา หรือแทบไม่มองเลยด้วยซ้ำ
“แต่... แต่พี่เห็นฟ่างตอนใส่ชุดชั้นในแล้วนะ พี่ต้องรับผิดชอบสิ ฟ่างไม่เคยโชว์หุ่นต่อหน้าผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย จะว่าไปฟ่างเสียหายมากเลยนะคะ”
อยู่ดีๆ หล่อนก็อ้างอะไรขึ้นมาไม่รู้ จอมพลชักจะปวดหัวกับเพื่อนน้องสาวคนนี้ขึ้นมาตงิดๆ เสียแล้ว
“พี่ก็ไม่ได้ไปบังคับขอดูนี่... ฟ่างโชว์เอง แล้วจะให้พี่รับผิดชอบอะไร”
“ค่าทำขวัญ ค่าสึกหรอ ค่า...”
“เดี๋ยวก่อน ...อะไรสึกหรอ?”
“พี่นะโม! ฟ่างหิวข้าว~” พอตอบไม่ได้หล่อนก็เฉไปเรื่องอื่นหน้าตาเฉย