สาปสวาท เจ้าสาวนิทรา

คำโปรย...


เพราะความแค้นของผู้ใหญ่ทำให้คนทั้ง4ต้องมาเจอกัน ในขณะที่ความรักเบ่งบานท่ามกลางความอาฆาตแค้นของใครบางคน...

“หลับตาก็ดีนะ ผมจะได้นวดให้คุณด้วย”
เท่านั้น ตาที่เริ่มง่วงก็กลับสว่างขึ้นมาอีกครั้ง
“นวดยังไง? อย่านะ”
หล่อนอยากจะกรีดร้องให้สุดเสียง เพราะห้ารอบที่เพิ่งเสร็จไปมันก็เหลือเกินที่สุด หากเอามือไปสัมผัสตรงนั้น ก็คงพบเนื้อบวมๆ แน่ๆ
“อ่า...อย่ามองผมในแง่ร้ายนักซี่...ผมหวังดีนะ” เขาบอกเธอพร้อมกับก้าวขาเข้าในอ่างด้วยกัน มือก็เอื้อมปิดจุกก็อกให้หยุดไหล
“เอิ่ม...รสสัมผัสของน้ำอุ่นพร้อมกับเมีย ช่างดีอะไรอย่างนี้นะ” สิรัณภพไม่หยุดที่จะก่อกวนหญิงสาวเลย
“ขอร้องละ คืนนี้ฉันเหนื่อยมากแล้วจริงๆ ข้าวเที่ยงและเย็นก็ไม่ได้กินสักคำ”
“นั่นสิ ผมก็ลืมไป ทำไมกันนะ? เวลาช่างหมุนไปเร็วเหลือเกิน และผมก็มีความสุขมากๆ ด้วย” เขายืดตัวขยับมาใกล้ๆ จนเนื้อตัวสัมผัสกัน มือก็กวักน้ำให้โดนไหล่ของเธอเล่น
“กลับจากที่นี่แล้ว คุณจะนึกถึงผมไหมที่รัก?”
“อ๋อ...ฉันคงจะจำไปจนวันตายนั้นแหละ” กันติยาประชด แต่เขาก็กลับหัวเราะเหมือนจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย
“หิวมากไหม?”
“ก็นะ แต่ฉันง่วงมากกว่า”
“งั้นผมจะช่วยคุณอาบน้ำนะที่รัก แล้วผมจะโทรให้แม่บ้านทำกับข้าวแบบด่วนๆ ให้” เขาเทสบู่ในฝามือก่อนจะฟอกให้เธออย่างนุ่มนวล เน้นทุกซอกทุกมุม
“ดีเน้อะคนรับใช้บ้านนี้ มีการโทรสั่งใช้ด้วย” หล่อนว่า แต่ตาก็หลับแทบจะคาอ่าง
“ผมไม่ไว้ใจใครทั้งสิ้น คนในโลกนี้ล้วนไว้ใจไม่ได้”
“แล้วไม่กลัวฉันบ้างหรือไง? ฉันอาจจะฆ่าตอนคุณมาอึบฉันก็ได้”
“กล้าฆ่าผัวเหรอครับที่รัก? แต่ผมว่าไม่หรอก ตอนผมเร่งซอยคุณเอาแต่ร้อง ถ้าผมไม่เร่งต่างหากคุณคงจะฆ่าผมแน่ๆ” ปากสวยพ่นวาจาร้ายกาจ กันติยารู้สึกว่าไม่มีคำพูดไหนที่จะทำให้เขาเจ็บเลย
ยิ่งพูด หล่อนนะแหละจะยิ่งรู้สึกปวดแสบปวดร้อน...
“ผมชอบนมคุณจังกันติยา ลื่นมือ...ผมชัก...” เสียงเขาเริ่มขัดๆ ขึ้นมาอีกครั้ง สายตาที่มองก็แวววาว
“ไม่นะ...” หล่อนห้าม แต่ก็รู้สึกอ่อนระทวยเช่นกัน
“ขออีกสักครั้งเถอะนะที่รัก...”
ขอเสร็จก็ดึงร่างเธอมาทับบนตักเขาทันที ขาสองข้างอ้ากว้างครอบสะโพกของเขา เมื่อถูกยกขึ้นมาให้ครอบท่อนเอ็น น้ำหล่อลื่นที่มีอยู่แล้วก็อำนวยความสะดวกให้แก่ทั้งสองอย่างมากมาย
“ฮึก อ๊ะ” ทั้งสองครางออกมาไม่เป็นศัพท์ และเต้าข้างหนึ่งของเธอก็ถูกคนที่กำลังกระแทกใต้น้ำดูดจนถึงลานเรียบร้อย