ดวงใจภุมริน

“ทำไมคุณร้ายแบบนี้คะ” เธอเบือนหน้าหลบพัลวันมือก็ยันอกกว้างออกห่าง แต่ก็ไปไหนไม่ได้เพราะวงแขนเขารัดแน่นจนไม่มีพื้นที่พอให้เธอขยับตัว
“นี่มันยังน้อยไปสำหรับสิ่งที่ฉันได้รับ” เขาเค้นเสียงใบหน้าแดงด้วยความโกรธแค้นที่ฝังแน่นในอก ขวัญข้าวได้ยินถึงกับผงะ
“คุณแค้นใครก็ไปลงกับคนนั้นสิคะ ปล่อยค่ะ” เธอออกแรงแกะมือเขาออกจากตัวแต่ทำไม่ได้ ปราบขบกรามแน่นตะกอนในใจถูกกวนขึ้นมานัยน์ตาคมแข็งกร้าวจนหญิงสาวขนลุก
“หึหึ แน่นอน ฉันเอาคืนแน่ เธอเป็นคนแรกที่ฉันจะเอาคืน” เขาเหยียดยิ้ม แล้วจูบไซ้ลำคอขาวและวกขึ้นไปพรมจูบทั่วดวงหน้า ขวัญข้าวหัวใจเต้นแรงระรัวกับสัมผัสของเขาจาบจ้วงเอาแต่ใจ