ชนกันต์มันร้าย

"ฉันท้อง"

ชนกันต์ย่นคอผงะถอยหลังเมื่อแผ่นกระดาษในมือของปรรณนภัสถูกสะบัดใส่หน้าเขาอย่างไม่เบาแรง หน้าของชายหนุ่มเครียดขึงทันทีที่ได้ยินคำสองพยางค์จากเธอ เขาก้มเก็บกระดาษขึ้นมาดู มันเป็นใบที่แสดงผลตรวจครรภ์จากโรงพยาบาล

ปรรณนภัสท้อง...กับเขา?

"ผมต้องขอคุณแต่งงานไหม? "

เขาถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเรียบเฉย ไร้แววตื่นเต้นหรือตกใจใดๆ ซึ่งมันไม่ผิดคาดจากที่ปรรณนภัสคิดไว้

"ถ้าจะรับผิดชอบก็ต้องแต่งงานและจดทะเบียนสมรส"

"ถามจริง? "

เขาเลิกคิ้วถามคล้ายคนไม่รู้ร้อนรู้หนาว หรืออาจจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็ได้

"แต่ถ้าจะไม่รับก็บอกมาคำเดียว และนายจะไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเด็กอีกเลย"

"ผมจะออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้ก็แล้วกัน"