เล่ห์รักสิงหนาท

“อยู่นิ่ง ๆ ขอกอดหน่อยปวดหัว”
พึมพำบอกทั้งที่ยังหลับตา กระชับอ้อมกอดขึ้นอีกนิด
“ปวดหัวก็ไปกินยาสิคุณสิงห์ มากอดกะทิแบบนี้แล้วมันจะหายเรอะ!”
ปากว่า แต่กลับยอมนอนนิ่ง ๆ ให้เขากอดอยู่อย่างนั้น ยอมรับว่าเธอเองก็โหยหาอ้อมกอดแสนอบอุ่นนี้ไม่น้อย ตอนเด็ก ๆ เธอชอบขี่หลังเล่นกระโดดกอดคอให้เขาอุ้มกระเตงไปทั่งไร่ นอนกอดกันเป็นเรื่องปกติ แต่พอเริ่มโตขึ้นชายหนุ่มก็เริ่มทำตัวห่างเหิน ไม่ยอมให้เธอถึงเนื้อถึงตัวง่าย ๆ เหมือนเมื่อก่อน
“พูดมากจริงฮึเรา”
ต่อว่าเสียงไม่จริงจังนัก ปรือตาขึ้นมามองใบหน้าจิ้มลิ้มที่ซุกอยู่กับอกแกร่งของตัวเอง ขณะที่ฝ่ามืออุ่นลูบหลังบางเบา ๆ อย่างขับกล่อม เหมือนที่ยายสีดาชอบกล่อมมันนอนตอนเด็ก ๆ
“กะทิพูดเรื่องจริงนี่นา”
แหงนหน้าขึ้นมาเถียงกลับตาใส นัยน์ตาคมสะดุดเข้าที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีเชอรี่ที่บวมเจ่อเพราะฝีมือของตน รสชาติหอมหวานยังติดตรึงอยู่ในความรู้สึก อยากจะลองสัมผัสอีกสักครั้งแต่ก็ต้องห้ามใจ และเลือกที่จะก้มลงไปจุมพิตที่กระหม่อมบางแทน พร้อมทั้งเอ่ยบอกกับคนในอ้อมกอดเสียงทุ้มนุ่ม
“นอนเถอะดึกแล้ว พรุ่งนี้จะพาเข้าไร่”
คนฟังยิ้มแฉ่ง ดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ เธอหาโอกาสคุยเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แต่ไม่มีจังหวะสักที วันนี้โชคดีชะมัดเลย
“คุณสิงห์น่ารักที่หนึ่งเลย”
บอกเสียงใส แขนเรียวเล็กยกขึ้นโอบกอดเอวสอบอย่างเอาอกเอาใจ
“น่ารักแล้วรักหรือเปล่า”
ให้ตาย! ถามไปแล้วหัวใจเจ้ากรรมมันก็สั่นไหวลุ้นระทึก...กลัวเด็กไม่รัก
“รักสิจ๊ะ ไม่รักคุณสิงห์แล้วจะให้กะทิไปรักใครถามได้”
ใบหน้าคมยิ้มกริ่ม พึงพอใจในคำตอบที่ได้รับ
“พูดแล้วห้ามคืนคำนะ ไม่งั้นฉันเอาเราตายแน่กะทิ”
ขู่เสียงเข้ม แล้วก็จัดท่านอนให้คนตัวเล็กได้นอนสบายมากขึ้น เมื่อเห็นเจ้าหล่อนทำตาปรือปรอยเคลิ้มจะหลับ
“ไม่คืนคำหรอกจ้า ไว้ใจได้เลย”
ดูเอาเถอะ ตาจะหลับแล้วยังอุตส่าห์ตอบอีกแม่คุณ ใบหน้าคมแย้มพรายด้วยความเอื้อเอ็นดู ก่อนจะก้มลงจุมพิตแก้มนุ่มฟอดใหญ่เป็นการให้รางวัลกับตัวเอง แม้จะยังทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ ก็ขอชื่นใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนก็แล้วกัน
...รอให้โตกว่านี้อีกหน่อย...แล้วค่อยจับกิน ชายหนุ่มคิดในใจอย่างเข้าข้างตัวเอง