วอนรักภักจิตรา

แค่อุบัติเหตุครั้งเดียว ไม่รู้เธอจะจงเกลียดจงชังอะไรผมหนักหนา
ตอนเรียนปีหนึ่งที่ผมรับงานพิเศษช่วงวันหยุดส่งของมาที่บริษัทแห่งนี้ ผมพบเธอโดยบังเอิญระหว่างทางเดินไปยังแผนกที่เขาส่งของมา และเธอก็ลื่นล้มกระโปรงเปิดจนทำให้ผมเห็นชุดชั้นในตัวน้อยลายสตรอว์เบอร์รีสีสด
หลังจากนั้นไม่ว่าจะเจอกันที่ไหน เธอก็เห็นผมเป็นศัตรูคู่อาฆาต
จะว่าไปผมก็ไม่ผิดนะ..เธอเปิดให้ดูเอง
ถ้าตัดเรื่องความเอาชนะและขี้โวยวาย เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักมากเลยทีเดียว มันอาจต้องใช้เวลาเพื่อคิดทบทวน เพราะผมเองก็ไม่ได้อยากจะทำให้เธอโกรธ อยากจะทำให้เธอยิ้มมีความสุขบ้าง