บันทึกลับ บันทึกรัก

คำเตือน : เนื้อหาในนิยายมีฉากร่วมรักโจ่งแจ้ง รุนแรง หยาบคาย ไม่เหมาะสมกับผู้มีอายุต่ำกว่า 18 ปี

(เนื้อหานิยายบางส่วน)
เม็ดฝนหล่นลงปะทะกลีบดอกแก้ว แตกกระจายหล่นร่วงทีละกลีบๆ ถึงจะเป็นภาพที่สวยงามแต่ก็น่าเศร้าใจที่ธรรมชาติทำลายกันเอง ถ้าดอกแก้วแข็งแรงกว่านี้ ไม่บอบบางเกินไป ก็น่าจะสู้กับเม็ดฝนที่หล่นลงมาได้
[เข้มแข็งนะดอกแก้ว]
นึกให้กำลังใจดอกแก้วได้ต่อสู้กับเม็ดฝนไม่ปล่อยให้กลีบร่วงไปง่ายแบบนี้ นี่เราคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแบบนี้ช่างไร้สาระจริงๆ

ผมนั่งอยู่ริมหน้าต่างนานเท่าไรไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีเมื่อมีมือคู่หนึ่งที่คุ้นเคยโอบกอดจากด้านหลังแล้ว ซบใบหน้าลงมา
'บรรยากาศคงจะเป็นใจสินะ'
กอดนี้อบอุ่นและทำให้รู้สึกดี มองไปที่หน้าต่างฝนยังตกลงมาเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลย
ดอกแก้วถึงแม้จะโดนลมฝนกลีบดอกหล่นเหลือเพียงแต่ก้าน แต่ก้านดอกนั้นก็มีความทรงจำว่าครั้งหนึ่งก้านนั้นเคยผลิดอกแก้วที่สวยงาม ถึงตอนนี้จะสู้ธรรมชาติและกาลเวลาไม่ได้ ต้องร่วงโรยตามเวลา อาจโดนลมและเม็ดฝนปะทะจนร่วงหล่นไป แต่ถึงยังไงกลิ่นหอมนั้นก็ยังไม่จางหายไปในอากาศ ยังคงหอมอบอวลอยู่ในห้องของพี่ไผ่ คนที่กอดผมอยู่ในตอนนี้และเขาคือคนที่ผมรัก