รัชทายาทสวมรอย...

"ภายใต้จันทราข้าขอสัญญา จักต้องทวงบัลลังค์และมงกุฏแห่งรัชทายาทคืนมาให้จงได้ เจ้าจงสวมมงกุฏเลือดนี้ให้พอใจก่อนที่ข้าจักชิงมันคืนมาสู่เจ้าของที่แท้จริง "


หรัณย์รู้สึกถึงสายตาของเจ้าหญิงอลินดา ที่มองมาทางเขาตลอดเวลาเหมือนจับผิด
"ทรงมีอะไรกับกระหม่อมหรือพะยะค่ะ" เขาถามยามอยู่กับเจ้าหญิงอลินดาตามลำพัง
เจ้าหญิงอลินดามองหรัณย์ด้วยสายตาจับผิด "แล้วเจ้ามีสิ่งใดปิดบังเราหรือเปล่าล่ะท่านองครักษ์"
"กระหม่อมไม่มีสิ่งใดปิดบังพระองค์พะยะค่ะ" เขาโค้ง
ท่าทางที่แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องของหรัณย์ทำให้เจ้าหญิงอลินดาหงุดหงิด
"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลยท่านองครักษ์เราเห็นหมดแล้วว่าท่านส่งอะไรบางอย่างให้ท่านการิน"
หรัณย์สาวเท้าเข้ามาใกล้จนเจ้าหญิงอลินดาถอยหลังแผ่นหลังชนกำแพง
"ทรงเห็นอะไรหรือพะยะค่ะแล้วมีหลักฐานหรือไม่" เขาท้า
"เรามั่นใจว่ามันต้องเกี่ยวกับสิ่งที่เราสงสัย"
หรัณย์ไล่สายตามองใบหน้านวล "เดี๋ยวนี้ทรงสนพระทัยกระหม่อมถึงเพียงนี้เชียวหรือพะยะค่ะ"
เจ้าหญิงอลินดาหน้าตึงไม่พอใจกับคำพูดของเขา "ที่เราจับตาดูเจ้าก็เพราะเจ้าทำตัวน่าสงสัยอย่าสำคัญตัวผิดไปหน่อยเลยว่าเราจะสนใจองครักษ์อย่างท่าน"
"งั้นหม่อมฉันขอพิสูจน์หน่อยแล้วกัน"หรัณย์แกล้งจะจุมพิตแต่เจ้าหญิง
อลินดาเบี่ยงหน้าหลบ
"ถอยออกไป" เจ้าหญิงอลินดาสั่ง
หรัณย์กระซิบข้างหู "พระองค์ไม่อยากรู้หรือว่ากระหม่อมปิดบังสิ่งใด"
"เราบอกให้เจ้าออกไปหรัณย์แค่นี้เราก็ขยะแขยงจนจะอาเจียนอยู่แล้ว"
หรัณย์รู้สึกฉุนกับสิ่งที่เจ้าหญิงอลินดาพูด "ถ้ากระหม่อมทำแบบนี้พระองค์จะเป็นอย่างที่ตรัสหรือไม่ " หรัณย์หอมแก้มนวลไล่ไปถึงต้นคอจุมพิตฝากรอยรักตีตราจอง
ทันทีที่หรัณย์ปล่อยตัวให้เป็นอิสระเจ้าหญิงอลินดาก็ยกมือขึ้นหมายจะตบสั่งสอนคนอวดดี แต่หรัณย์จับมือนางไว้ทัน
"อย่าเปลื้องแรงเลยพะยะค่ะ ดูนี่ซะก่อนหลักฐานที่พระองค์อยากได้กระหม่อมถวายให้แล้ว" หรัณย์จับตัวเจ้าหญิงอลินดาหมุนไปทางกระจกเขาเปิดคอเสื้อนางเผยให้เห็นรอยจุมพิต
"หรัณย์เจ้ามันบ้าป่าเถื่อนที่สุด" เจ้าหญิงอลินดาโกรธจนตัวสั่นเมื่อเห็นสิ่งที่เขาทำกับร่างกายนาง
หรัณย์ยิ้มมุมปาก "กระหม่อมก็แค่ถวายหลักฐานที่พระองค์อยากได้แต่ทรงระวังหน่อยนะพะยะค่ะอย่าให้ใครเห็นหลักฐานชิ้นนี้เข้าโดยเฉพาะเจ้าชายเมทัส" หรัณย์ยิ้มเตือนก่อนจะผละจากตัวเจ้าหญิงอลินดาเมื่อเห็นเจ้าชายเมทัสเดินมาทางหน้าตำหนัก
เจ้าหญิงอลินดาได้แต่ข่มความโกรธไว้นางรีบดึงคอเสื้อมาปิดร่องรอยและปัดชายผมไว้ด้านข้าง
"สักวันหรัณย์เราจะแก้แค้นที่เจ้าหยามเกียรติเราในวันนี้ให้ได้"
หรัณย์โค้งรับ "กระหม่อมจะรอวันนั้นพะยะค่ะ"