เหลี่ยมรักเจ้าป่าร้าย

“คุณจะรับผิดชอบความผิดของตัวเองไหวเหรอ” ความคิดชั่วร้ายเกิดผุดขึ้นมาในหัวของทินภัทร
“ถ้ามันร้ายแรงมาก คุณทินจะให้รินทำอะไรก็ยอมค่ะ รินขอโทษจริงๆนะคะ” หญิงสาวหน้าหงอยลงเพราะคิดว่าตนได้ทำอะไรผิดมาแน่ๆ เธอกลัวที่จะถูกไล่ออกที่สุดเพราะเธอพึ่งทำได้ไม่กี่อาทิตย์ ถ้าโดนไล่ออกคงไม่รู้เอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“งั้นผมจะทำโทษสถานเบาก่อนละกันนะ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เกิดขึ้น
“ทำโทษเหรอค่ะ” เธอถามด้วยความสงสัยว่าจะถูกทำโทษยังไง แววตาใสมองหน้าทินภัทรอย่างแปลกใจ
เขาปลดเข็มขัดนิรภัยอย่างรวดเร็วและเท้าแขนกับประตูรถฝั่งที่เธอนั่ง คร่อมร่างของเธอไปครึ่งตัว กลิ่นตัวของเธอช่างเชิญชวนเร่งเร้าให้เขาเข้าไปสูดดม “ใช่ทำโทษ สถานเบา”