ของขวัญ : เดิมพันวิวาห์

ของขวัญกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงปลายเตียงเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ จึงเงยหน้าขึ้น แล้วร่างสูงใหญ่ของอคินก็ก้าวออกมา โดยไม่ได้สวมอะไรติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว เขาชะงักมือที่ถือผ้าเช็ดตัวขยี้ผมแรง ๆ ค่อย ๆ เอามันลงมาพันรอบเอวอย่างไม่รีบร้อน หยาดน้ำเกาะพราวบนหน้าอกแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ของขวัญหลับตาลงทันที แต่ภาพที่เห็นเมื่อกี้ก็ติดตาไปเสียแล้ว
“ใครให้เธอเข้ามาในห้องนี้!” ชายหนุ่มถามเสียงดังแทบจะเป็นตวาด ก่อนที่ความสนใจของทั้งคู่จะถูกดึงไปที่ประตูห้องนอน มีเสียงเคาะหนัก ๆ แล้ววิเชียรก็เปิดเข้ามา
“พ่อเอง” ผู้สูงวัยยิ้มร่าเริงราวกับไม่ได้รู้สึกถึงบรรยากาศมาคุที่เกิดในห้องนอน
“ให้ไปนอนที่อื่น คินไม่ชอบนอนกับใคร” อคินเสียงอ่อนลงเมื่อพูดกับบิดาบังเกิดเกล้า
“เป็นผัวเมียกันก็ต้องนอนห้องเดียวกันสิวะ ไม่รู้แหละ ห้ามไล่ขวัญไปนอนห้องอื่น แล้วคินก็ห้ามไปนอนห้องอื่นด้วย อย่าให้พ่อถึงกับต้องเอาแม่กุญแจมาล็อกหน้าห้องนะ” คนแก่ขู่ทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้ม อคินสูดลมหายใจเข้าปอด ระงับอกระงับใจไม่ให้เถียงกับพ่อ
“งั้นก็ให้เด็กเอาที่นอนมาปูให้ผู้หญิงคนนี้นอนบนพื้น” อคินเสนอทางเลือก
“พ่อสอนคินเสมอว่าให้เป็นสุภาพบุรุษ” วิเชียรพูดเสียงดุ แต่นัยน์ตาพราวระยับ
“แต่คินจะไม่เสียสละนอนบนพื้นเพื่อให้ผู้หญิงคนนี้นอนสบาย ๆ บนเตียงคินหรอกนะพ่อ” ชายหนุ่มเริ่มขึ้นเสียง
“ขวัญ น้องชื่อขวัญ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้หรือคนไหน” คนเป็นพ่อแก้คำพูดลูกชาย
“จะชื่ออะไรก็ช่าง แต่คินจะไม่ยอมให้แม่นี่มาแย่งเตียงคิน” ลูกชายยื่นคำขาด
“งั้นก็นอนด้วยกันบนเตียง” วิเชียรหาทางออกให้ แต่สองหนุ่มสาวหันขวับมามองหน้าเขาอย่างพร้อมเพรียงกัน
“พ่อ!” อคินเรียกพ่อเสียงเข้ม คนแก่เลิกคิ้วราวกับจะถามว่ามีปัญหาอะไรไหม
“ขวัญ...ขวัญนอนพื้นก็ได้ค่ะ” ของขวัญรีบพูดแทรกเมื่อเห็นว่าสองพ่อลูกกำลังจะทะเลาะกันเพราะเธอ
“ไม่ได้ ขวัญเป็นผู้หญิง ถ้าคินมันไม่อยากนอนพื้นก็นอนด้วยกันบนเตียง ขวัญไปอาบน้ำเถอะลูก เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พ่อคุยกับคินมันหน่อย” ของขวัญรีบทำตามคำสั่งทันที เธออยากหนีออกจากบทสนทนาชวนขวัญผวานี่จะแย่อยู่แล้ว คนหนึ่งดวงตาพราวราวกับกำลังกลั้นยิ้ม วิเชียรเหมือนสนุกที่ได้ยั่วโมโหลูกชาย ส่วนคนลูกก็ทำตาดุวับ ๆ มองมาที่เธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

หญิงสาวใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานกว่าปกติหลายเท่า ทั้งบรรจงอาบน้ำจนสะอาดทุกซอกทุกมุม ขัดผิว ขัดหน้า มาสก์หน้า ทาครีมบำรุงผิวทีละนิด จนไม่รู้จะทำอะไรในห้องน้ำอีกต่อไปแล้ว จึงค่อย ๆ เปิดประตูออกมา ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นไฟในห้องนอนปิดมืดแล้ว เหลือเพียงโคมไฟหัวเตียงฝั่งที่อคินนอน และร่างสูงของสามีในนามก็นอนนิ่งอยู่บนเตียง ที่กั้นอยู่ตรงกลางคือหมอนข้างหนึ่งใบ ของขวัญอดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อเห็นวิธีแก้ปัญหาของเขา

ของขวัญค่อย ๆ ทิ้งตัวลงบนเตียงไม่ให้เกิดเสียงและไม่ให้สะเทือนไปถึงคนที่นอนข้าง ๆ พยายามทำตัวให้ลีบเล็กมากที่สุด เกร็งจนแทบลืมหายใจเพราะกลัวเขาจะตื่นมาอาละวาดอีก แล้วคราวนี้เธออาจจะต้องระเห็จไปนอนบนพื้นจริง ๆ ก็ได้ ไม่นานความเหนื่อยอ่อนทั้งใจและกายก็เข้าครอบงำ คนเพิ่งเคยมีสามีหลับไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่รู้เลยว่าอีกคนบนเตียงยังข่มตานอนไม่ได้เสียที

กลิ่นกายหอม ๆ จากคนที่อยู่อีกฝั่งของเตียงทำให้อคินนอนไม่หลับ เขาพลิกกายกระสับกระส่ายไปมา จนหันไปทางภรรยาคนใหม่โดยไม่ได้ตั้งใจ เธอหลับสนิทท่ามกลางแสงสลัวของโคมไฟหัวเตียงที่อคินมักจะเปิดเอาไว้ตั้งแต่หย่ากับภรรยาคนก่อน เขากลายเป็นคนนอนหลับยากตั้งแต่นั้นมา แพขนตายาวทาบบนโหนกแก้ม จมูกโด่งสวยกับริมฝีปากอิ่มชวนให้อยากรู้ว่าจะนุ่มนิ่มเหมือนที่ตาเห็นหรือไม่

ก็...สวยดี แต่เขาเข็ดแล้วกับผู้หญิงสวย ๆ อคินเอี้ยวตัวไปปิดโคมไฟเพื่อจะได้ไม่ต้องเห็นหน้าเธอ แล้วตลบผ้าห่มขึ้นคลุมคนข้าง ๆ ตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า ไม่สนใจว่าเธอจะหายใจสะดวกหรือไม่ ก็กลิ่นเธอมันรบกวนเขาจนฟุ้งซ่าน ปิดแบบนี้จะได้ไม่ต้องเห็นหน้าและไม่ต้องได้กลิ่นด้วย!

รีวิวเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่ะ ^^
“คนที่เล่าเรื่องเก่ง คือคนที่เล่าเรื่องที่ทุกคนรู้อยู่แล้วแต่สามารถทำให้ทุกคนหันมาสนใจและว้าวได้ Nenechan เป็นนักเขียนที่มีลายเซ็นตรงนั้น ‘ของขวัญ เดิมพันวิวาห์’ เป็นเรื่องที่มีพล็อตไม่ซับซ้อน เริ่มต้นอ่านอาจจะเดาตอนจบได้เลย แต่คุณต้องอ่านมัน แล้วคุณจะรู้ว่า ตัวหนังสือที่ลอยอยู่ในอากาศ ใช่ว่าใครจะหยิบจับมาเรียงกันแล้วทำให้ฟินเหมือนอย่างที่ Nenechan ทำ เรื่องนี้ เหมาะสำหรับคนอ่านที่ชอบละเลียดความสุข และเหมาะสำหรับให้เป็นเคสสตาร์ตดี้สำหรับคนเขียนนิยาย : เขียนอย่างไรให้คนอ่านยิ้ม”
-ตาเบบูญ่า-

“ชำนาญเรื่องการสร้างรอยยิ้ม แม้ตัวละครยืนอยู่ท่ามกลาง ดราม่า แต่จะมีมุมหนึ่งที่ชุบชูใจคนอ่าน เหมือนเป็นการปลอบโยนจากคนเขียน พลอตเรื่องไม่ได้มีความซับซ้อน แต่เนเน่รู้วิธีสร้างแรงดึงดูดให้น่าสนใจขึ้นมา บางฉากอ่านแล้วยิ้ม บางฉากอ่านแล้วหัวเราะคิก บางฉากก็สูดปากเบาๆ
เสน่ห์ในงานเขียนของเนเน่ อยู่ตรงที่ความมีเสน่ห์ของตัวละครนี่แหละ”
-Aphich-