รสรักสาวเฉิ่ม

ภคิน...เขาแอบหลงรักสาวเฉิ่มที่หลงรักพี่ชายของตัวเอง
เพลงพิณ...เธอคือสาวเฉิ่มที่ไม่คิดว่าเขาจะรักตอบ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ก็เธอคันไม่ใช่เหรอ!”
“คันยังไงคะ ถ้าพี่หมายถึงที่เพลงมางาน เพลงกับพี่คิงก็เป็นพี่น้องกัน เพลงมีสิทธิ์มาแสดงความยินดีกับพี่ชายที่เพลงนับถือ...”
“หน้าด้าน! เขามีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ยังมาอ่อย”
นี่เขาว่าเธอแรงเกินไปไหม เธอมองจ้องตาดำๆ คู่นั้น เสียใจที่เขาไม่เคยแม้แต่จะพยายามเข้าใจคนแบบเธอ
“ค่ะ มีอะไรจะด่าอีกไหม” เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไม่ได้ตั้งใจให้ไหล
“ระริกระรี้จะต้องหาผัวในงานพี่คิงให้ได้สินะ”
“เพลง...” เธอขมวดคิ้วแน่น “ไม่เข้าใจ”
“ก็ไอ้พี่ณัฐนั่นไง!”
“ค่ะ!” เธอเงยหน้าขึ้นรับคำ เอาสิ เธอทำอะไรก็ไม่เคยจะถูกอยู่แล้วนี่
ติ๊ง!
เสียงประตูที่เปิดออก ทำให้ภคินลากคนที่ลอยหน้าลอยตาออกมาจากลิฟต์ด้วยกัน
“ปล่อยเพลงนะ! เพลงไม่ไปไหนกับพี่ทั้งนั้น” เธอพยายามจิกเท้าเอาไว้กับพื้น แต่รองเท้าส้นสูงที่ใส่มานี่มันก็ไม่อำนวยความสะดวกเอาซะเลย
“จะขัดขืนเพื่อให้ได้อะไร”
วันนี้เพลงพิณสวยมาก ตรงกันข้ามกับภาพลักษณ์สาวเฉิ่ม แว่นหนา เกล้าผมมวยตึงที่ตัวเองมักแต่งในเวลาปกติ
ชุดราตรีคอลึกนั่นโชว์ของดีที่เขาไม่อยากให้ใครเห็น เขายังจำทรวดทรงองค์เอวใต้ร่มผ้าทั้งหมดนั้นได้ หุ่นแบบที่จับต้องตรงไหนตัวเขาก็ร้อนผ่าวลามไปทั่วร่าง
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่คินไม่มีสิทธิ์มาลากเพลงแบบนี้!”
“ฉันจะทำ แล้วเธอจะทำไม” เขาลากและก็ดึงจนในที่สุดร่างบอบบางก็เข้ามาอยู่ในวงแขน ระยะทางแค่นี้เขาเอาอยู่ แล้วก็มั่นใจด้วยว่าวันนี้จะไม่มีใครเข้ามาขัดจังหวะได้แน่
“พี่เป็นบ้าเหรอ มายุ่งกับคนหน้าด้าน ไร้ยางอายแบบเพลงทำไม” ตอนนี้แทบจะถูกเขาอุ้ม
แล้วไม่นานประตูห้องตรงหน้าก็ถูกเปิดกว้าง ข้างในมีคีย์การ์ดเสียบอยู่แล้ว แอร์เลยเย็นฉ่ำ ไฟสว่างโร่ ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นห้องแต่งหน้าแต่งตัวเจ้าสาว
แต่เธอกลับถูกเดินต้อนเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงห้องนอนภายใน
“อย่าค่ะ” เธอยันอกแกร่งทันทีที่ถูกรวบเอว
“ทำไมชอบให้ท่าผู้ชาย...”
ไม่ใช่แค่ใส่ความ แต่ปากหยักกลับพรมจูบมาที่ซอกคออย่างถือสิทธิ์
“พี่ห้ามทำแบบนี้”
“จะทำ ถ้าต้องการมีผัวสักคน ต้องการแก้เรื่องคัน หรือแม้แต่จะให้ท่าใคร ก็มีสิทธิ์ที่จะทำกับพี่แค่คนเดียวเท่านั้น”