ดวงใจคนเถื่อน

ดวงใจคนเถื่อน
(ปภาวิน+นาราภัทร)
เพล้ง!!

เสียงแก้วและจานชามตกแตกจากบนบ้าน ทำให้ร่างเล็กอย่าง “นาราภัทร” หรือ “นิตา” ที่เพิ่งกลับเข้าบ้านมารีบวิ่งขึ้นไปดูยังต้นเสียงอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเข้ามาในห้องทำงานที่อยู่ในห้องนอนของ “ปภาวิน” หรือ “วิน” ก็พบกับเจ้าของบ้านกำลังอาละวาดโยนจานชามที่เธอเตรียมอาหารไว้ให้ก่อนออกไปลงพื้นกระจัดกระจายเต็มไปหมด

“คุณวิน เกิดอะไรขึ้นคะ?” ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ แต่เขาจะทำทุกครั้งที่เขาไม่พอใจอะไรบางอย่างหรือนึกถึงเรื่องราวในอดีต

“ไม่ต้องยุ่ง ออกไป”

“ว้าย!!” ไม่พอเขากวาดข้าวของที่อยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเองลงพื้นห้อง แล้วไม่ต้องบอกว่าหลังจากนี้เป็นงานของใคร คงไม่พ้นให้ร่างเล็กบอกบางต้องเก็บกวาดอีก

“ออกไป” ชายหนุ่มไล่เธออีกครั้ง

“ไม่ค่ะ จนกว่าคุณจะหายบ้า”

“นี่เธอว่าใคร?” ปภาวินมองไปยังร่างเล็กที่ยืนตัวสั่นกลัวเขาแต่ยังปากกล้าต่อว่าเขา “อยากเจ็บตัวเหรอ?”

“ปล่อยนิตานะคะคุณวิน นิตาเจ็บ” หญิงสาวบอกคนเป็นเจ้านายและเจ้าชีวิตของเธอ ไม่รู้ว่าทำไมเธอยังไม่ยอมไปจากเขาสักทีทั้งๆที่เขาปฏิบัติกับเธอเหมือนคนไร้ค่า ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของเธอ แถมเธอมีโอกาสเดินจากเขาไปได้ตลอดเวลาแต่เธอก็เลือกที่จะอยู่กับเขา

“ปากดีจัง เวลาอยู่บนเตียงให้ดีเหมือนตอนเถียงล่ะกัน”

“กรี๊ด!! ปล่อยนะคะ”