อุ้มรักอุบัติใจ

“เรียกฉันทำไม หืม...”
ในขณะที่เอ่ยถาม ฝ่ามือหนาก็ได้ทำหน้าที่ปลดเปลื้องชุดนอนผ้าเนื้อบางของหญิงสาวแล้วโยนทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดีมันเลยแม้แต่น้อย
“คืนนี้คุณกานต์ช่วยอ่อนโยนกับมินหน่อย จะได้ไหมคะ”
ถึงแม้ว่าเลือดลมภายในกายกำลังเดือดพล่านจากสัมผัสที่ปลุกเร้าให้ลุกฮือจากทั้งมือและปากอันแสนร้ายกาจของกวินกานต์ แต่มินตราก็ยังนึกเป็นห่วงสิ่งมีชีวิตน้อยๆ ที่ได้ถือกำเนิดขึ้นในร่ายกายของตัวเองอยู่ตลอดเวลา
“ในเมื่อมินเอ่ยขอ ทำไมฉันถึงจะให้ไม่ได้ล่ะ แล้วมีอะไรจะขอกับฉันอีกไหม”
ดวงตาคู่คมที่พราวระยับจ้องมองดวงหน้าที่งดงามอย่างไม่วางตา ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยด้วยความชอบใจเมื่อได้ยินในสิ่งที่หญิงสาวเอ่ยขอ ซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่หาดูได้ยากจากผู้ชายที่ชื่อว่ากวินกานต์
มินตราส่ายหน้าจนเส้นผมกระจายตามหมอนใบใหญ่ แต่ในสายตาของกวินกานต์มันกลับกลายเป็นภาพที่ชวนให้น่าหลงใหลเป็นอย่างมาก โดยที่เธอไม่ต้องใช้มารยาอะไรก็ทำให้เขารู้สึกลุ่มหลงได้มากถึงเพียงนี้
‘โธ่...แม่คุณ นึกว่าจะขอเพชรนิลจินดาเสียอีก’
กวินกานต์แอบรู้สึกผิดหวังอยู่ลึกๆ ที่มินตราไม่ได้เอ่ยขออะไรมากไปกว่านั้น
ว่าแต่เขากำลังแอบหวังให้เธอขออะไรจากเขากันล่ะ!
ในเมื่อหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ กวินกานต์จึงเริ่มต้นสำรวจร่างกายที่งดงามของมินตราอย่างละเลียดละไม โดยเริ่มจากทรวงอกคู่งามที่กำลังชูช่อรอรับสัมผัส ซึ่งขนาดของมันกำลังพอเหมาะพอดีกับฝ่ามือราวกับว่ามันได้ถูกสรรค์สร้างมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ
แสงสีเหลืองนวลจากโคมไฟบนหัวเตียงยิ่งช่วยทำให้ใบหน้าที่งดงามของหญิงสาวยิ่งดูมีเสน่ห์ชวนมองมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะกับดวงตาคู่สวยที่หวานเยิ้มซึ่งกำลังจ้องมาราวกับเป็นการเชื้อเชิญให้เขารีบกลืนกินเธอทั้งตัวเดี๋ยวนี้!

**ก่อนตัดสินใจโหลดฉบับเต็ม อย่าลืมโหลดตัวอย่างไปทดลองอ่านก่อนนะคะ**
ป.ล. เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่เน้นการดำเนินเรื่องของพระนางเป็นหลัก ไม่มีพล็อตซับซ้อนอะไร ยังไงก็ขอฝากเอาไว้ให้นักอ่านทุกท่านช่วยพิจารณาด้วยนะคะ