รอยทางที่แรกรัก

“ฟ่างอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น อยากมีลูกแฝดกับพี่เต้อ ลูกของเราจะต้องน่ารักแน่ๆ เพราะพ่อหล่อมากๆแล้วก็ทะเล้นซะขนาดนี้”
‘ละอองฟ้า’ มักเล่าความฝันเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ของหล่อนให้ ‘ภรัณญ์’ ฟังทุกครั้งมีโอกาสใช้เวลาร่วมกัน ชายหนุ่มยังจำได้ไม่เคยลืม ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน

กว่าสิบปีที่หญิงสาวตัดสินใจเดินออกจากชีวิตเขาแบบปุบปับในวันหนึ่ง ด้วยเหตุผลว่าเธอมีคนใหม่ และจำเป็นต้องยุติเรื่องทุกอย่างระหว่างกันเอาไว้เพียงเท่านี้ ภรัณญ์เจ็บปวด เคว้งคว้าง เสียใจอย่างที่สุด ยอมเดินทางหลายพันไมล์กลับเมืองไทยเพียงเพื่อพบความว่างเปล่าเดียวดาย และเดินทางกลับไปเรียนต่อทั้งๆที่มาเหยียบแผ่นดินเกิดไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง

วันนี้หล่อนอยู่ตรงหน้าเขา พร้อมกับรอยแผลในใจที่คอยตอกย้ำภรัณญ์ทุกวินาทีไม่เคยจางหายไป
“พี่อยากให้ฟ่างมาเป็นคู่นอนแบบไม่มีพันธะ แลกกับผลประโยชน์ที่พี่เสนอ สามเดือน สี่เดือนแล้วแต่พี่จะตักตวงจากร่างกายฟ่างจนเบื่อแล้วเราก็แยกย้าย จบๆกันไป”
ภรัณญ์บอกละอองฟ้าด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ในตาคู่นั้นฉายแววความปวดร้าว อาลัยอาวรณ์ และโหยหาอ้อมกอดจากหญิงสาวยังคงฝังแน่นในใจไม่เคยเปลี่ยน