ชายนิรนามผู้มีความสามารถ

นักเขียนคนหนึ่งไปนั่งจินตนาการเขียนกลอนบนโขดหินริมทะเล ใกล้กับประภาคาร แล้วได้พบกับชายคนหนึ่งซึ่งคิดว่าเป็นคนเสียสติ แต่เมื่อได้พูดคุย จึงได้รู้ว่า เป็นคนทำงานที่เคยทำงานสำคัญๆและเป็นนักแต่งเพลงดัง มากมายแต่เขากำลังอยู่ในความเศร้าและขว้างก้อนหินระบายอารมณ์ลงไปในทะเล เขากล่าวว่าเขามีอดีต เขากำลังบิวท์อารมณ์ และกำลังหาแรงบันดาลใจ เขากำลังจะกลับบ้านเกิดที่ต่างจังหวัด หลังจากท่องเที่ยวกับชีวิตมานานนับ 20 ปี แต่ด้วยความเป็นห่วง นักเขียน จึงได้ให้คำแนะนำต่างๆ ก่อนที่เขาจะหมดความสามารถในการสร้างสรรค์ ด้วยเพราะความเศร้าในใจที่เขามีต่ออดีต อย่างที่เขากล่าวว่า คิดดูแล้วชีวิตคนก็เหมือนรางรถไฟ หากไม่ได้ขึ้นรถขบวนเดียวกัน ก็ยากจะได้พบกันอีก นักเขียนและนักแต่งเพลงคนนั้น แยกกันออกจากบริเวณประภาคาร เพราะทหารเรือหญิงเข้ามาบอกว่าที่นี่เป็นเขตทหาร จะอยู่ในบริเวณนั้นได้ไม่นาน และเรื่องราวทั้งหมดนี้ ได้กลายเป็นเรื่องสั้น เคล้าอารมณ์ พร้อมให้อินไปกับบรยากาศ มิตรภาพ และ การเห็นคุณค่า ของคนที่เราๆ อาจจะคิดว่า
เขาเป็นเพียงชายนิรนามที่ไม่มีโอกาสในโลกทีวี