ตรึงรักปักดวงใจ

“พอก่อน!” หญิงสาวตบบ่าเขาเร็วๆ เมื่อหล่อนได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวมาแต่ไกล
ภารัณยอมปล่อย คอยดูและช่วยหญิงสาวแต่งกายกลับมาให้เรียบร้อยเหมือนเดิม ซึ่งหล่อนดูค่อนข้างลนลานจนน่าเห็นใจ
เสียงฝีเท้าดังชัดขึ้น ในที่สุดบรรณารักษ์ก็โผล่มา หล่อนคงมาดูว่านักศึกษาสองคนหายเข้ามาข้างในกำลังหาอะไร
“นิสิตกำลังหาเรื่องอะไรอยู่หรือเปล่าคะ”
“อ๋อ ผมกำลังอ่านอยู่ครับ คงไม่รบกวน” ชายหนุ่มซึ่งกำลังยืนถือวิทยานิพนธ์เรื่องหนึ่งเปิดอยู่ตอบกลับไป
บรรณารักษ์ไม่ได้ว่าอะไร หล่อนเดินจากไปแล้ว ภารัณก้มมองดารารักษ์ที่ทรุดนั่งทับขาเปิดวิทยานิพนธ์อีกเล่มหนึ่งอยู่บนตักเพราะหล่อนทรงตัวยืนไม่ไหวด้วยความอ่อนแรง
“อ่านออกได้ยังไงน่ะ เก่งจริงๆ” ชายหนุ่มมองตัวเล่มที่อยู่บนตักหล่อน เขาย่อกายลงนั่งกึ่งจะประกบอยู่ใกล้ๆ แล้วขยับตัวเล่มไม่ให้กลับหัวกลับหาง
หญิงสาวปิดเล่มแล้วสอดกลับเข้าชั้นดังเดิม หล่อนใจหายแวบกลัวว่าจะถูกจับได้ ทว่าเขากลับไม่ยอมหยุดอยู่เพียงแค่นั้น
ภารัณปัดผมยาวที่มัดหางม้าเอาไว้หลวมๆ ของหล่อนออกให้พ้นทางแล้วก้มลงจูบที่ท้ายทอยชื้นเหงื่อ จูบไล่เรื่อยไปตลอดแนวแล้วเคลื่อนขึ้นไปจูบที่แนวสันกราม
“ตื่นเต้นเหรอ”