พรานน้ำผึ้ง

บุษย์น้ำพราวมองมือของเขาอย่างสนใจ ใบหน้าปราศจากรอยยิ้มสบตากันด้วยอำนาจบางอย่าง...
ฝ่ายหนึ่งซ่อนเร้นคือคนป่วย คนหนึ่งค้นหาอย่างเยือกเย็น คือแพทย์สาวผู้รักเขา
ศตภัทรเริ่มบดกรามกรอด เมื่อพบความจริงบางอย่างว่า หล่อนเยือกเย็นและไม่แคร์เขาเลย

บุษย์น้ำพราวเม้มปากแน่น! จ้องมองในแววตา บ่งบอกนิสัยแท้จริงของเขา
ไม่เคยเห็นว่าตนเองผิด ไม่เคยขอโทษใคร เย่อหยิ่ง จองหอง เจ้าทิฐิและไม่งอนง้อ แต่...
เขาทำกิริยาง้อหล่อน กำลังขอโทษด้วยกุหลาบหักระห่ำจากมือเปล่าจนเลือดสาดช่อนั้นหรือ?