หวงรักท่านประธาน / My Chairman

“ชื่อคุณคือพิชชา อรุณเรืองรัตน์เหรอ” ดนตร์ก้มลงไปอ่านในใบสมัครอีกรอบ ก่อนจะเงยขึ้นมองเจ้าของชื่อที่ทรุดกายลงนั่งที่เดิม
“ค่ะ”
“ที่เก่าเท่าไหร่ ผมมีเวลาน้อยนะ จะบอกหรือไม่บอก”
“เอ่อ! สามหมื่นค่ะ”
“คุณจะมีปัญหามั้ย ถ้าผมเรียกให้มาช่วยงานในวันหยุด หรือต้องทำงานต่อดึกๆ แต่ผมก็จ่ายโอทีตามกฎหมายแรงงานนะ เผลอๆ จ่ายมากกว่าด้วย อันนี้แล้วแต่ว่าคุณจะทำงานถูกใจผมมากน้อยแค่ไหน”
“ไม่มีปัญหาค่ะ”
“ดี แล้วปกติคุณใส่รองเท้าส้นสูงหรือส้นเรียบ”
“คะ?”
“ตอบผมมา รู้ไว้ด้วยว่าถ้าเราจะทำงานด้วยกัน ผมไม่ชอบต้องพูดซ้ำ โอเค๊ ตอบ!”
“ส่วนใหญ่จะเรียบค่ะ”
“เพราะ?”
“เดินคล่องดีค่ะ แต่เวลาออกงานก็มีบ้างที่ใส่ส้นสูง”
“กี่นิ้ว สาม สี่ หรือว่าห้า?”
“เอ่อ! สองถึงสามค่ะ”
“ชอบแต่งหน้ามั้ย วันนี้คุณไม่แต่ง แล้ววันต่อไปจะแต่งมั้ย หมายถึงเวลามาทำงานที่นี่?”
“ปกติไม่แต่งค่ะ ยกเว้นเวลาออกงานมีบ้างนิดหน่อยค่ะ”
“ใส่กระโปรงสั้นหรือยาว?”
“คะ?” เริ่มหมั่นไส้ไม่น้อยแล้ว จะถามอะไรนักหนาและไม่เกี่ยวกับงานสักนิด
“ตอบผมมา” คนสัมภาษณ์เลยส่งเสียงหนักให้ เพราะรำคาญเช่นกัน
“เอ่อ! ส่วนใหญ่จะยาวค่ะ หรือบางทีถ้าต้องออกนอกออฟฟิศก็จะใส่กางเกงค่ะ”
“มีแฟนหรือยัง? ในนี้บอกว่ายังไม่แต่งงาน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะยังไม่มีแฟน”
“คะ?” พิชชาส่งเสียงสูงนิดๆ เพราะรู้สึกว่ามันจะมากไปแล้ว ลามมาถึงเรื่องส่วนตัวแล้ว มาสมัครงานนะ ไม่ได้มาหาแฟนหรือหาคู่เดต จะได้มาถามซอกแซก
“ยัง”
“ยังนี่คืออะไร คุณนาถยังไม่บอก หรือยังไม่มีแฟน หรือว่ามีแฟนแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงาน”
“ทั้งสามอย่างค่ะ”
“ทำอาหารเป็นมั้ย?”
“เป็นค่ะ”
“อาหารอะไร ไทย จีน ยุโรป?”
“เอ่อ! ส่วนใหญ่จะไทยค่ะ จีนก็แบบง่ายๆ ยุโรปก็จะแค่พวกพาสต้ากับสเต๊กค่ะ”
“โอเค ผมสรุปคร่าวๆ นะ ว่าคุณมีประสบการณ์ด้านเลขาสามปี นับตั้งแต่เรียนจบก็ทำงานที่เดียวมาตลอด ได้เงินเดือนสามหมื่น คุณไม่ค่อยใส่ส้นสูง ไม่ค่อยแต่งหน้า ไม่มีปัญหาถ้าถูกเรียกมาช่วยงานในวันหยุด หรือทำงานล่วงเวลาดึกๆ ดื่นๆ คุณใส่กระโปรงยาวมากกว่าสั้นหรือไม่ก็ใส่กางเกง คุณไม่มีแฟน คุณทำอาหารไทยเป็นหลัก จีนก็แบบง่ายๆ ยุโรปก็จะแค่พวกพาสต้ากับสเต๊ก ทั้งหมดนี้ถูกต้องมั้ย?”
“ค่ะ”
“แล้วคุณเริ่มงานได้เร็วสุดเมื่อไหร่ พรุ่งนี้เลยได้มั้ย?”
“คะ?”
“อาทิตย์หน้าค่ะ”
“โอเค ผมตกลงรับคุณเข้าทำงาน ให้เงินเดือนหกหมื่นบาท ออกไปบอกคุณนาถเลย แล้วอาทิตย์หน้ามาเริ่มงาน ขอบคุณที่อยากร่วมงานกับเรา”
“เอ่อ!”
พิชชางงไม่น้อย ในใจก็ถามตัวเองไปด้วย ‘เอ๊ย! แกได้งานแล้วเหรอวะช่า ทำไมมันง่ายจัง เงินเดือนตั้งหกหมื่นด้วย นี่แกไม่ได้ฝันนะช่า’