ต้องมนตร์รักกุหลาบทราย

ท่านมาร์ติเนซ เจ้าชายหนุ่มรูปงามแห่งตระกุลเบเดน ตกหลุมรักสาวน้อยอลิยา น้องสาวของเพื่อนรุ่นน้องเพียงได้เห็นเธอในภาพถ่าย เฝ้าคอยติดตาม และหาโอกาสที่จะใกล้ชิด และต้องทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ตัวเองกับครอบครัวของเธอจนกว่าจะได้ตัวเธอมาเป็นคู่ชีวิต เจ้าหญิงอลิยา จิตใจดี มีน้ำใจ มีความซน ดื้อดึงแบบเด็กๆ อยู่ในตัว ต้องการทำตามความฝันที่จะได้ใกล้ชิดท่านมาร์ติเนซ ชายในฝันที่ตนตกหลุมรักตั้งแต่ได้เห็นครั้งแรก โดยไม่รู้ว่าที่จริงแล้วมาร์ติเนซก็มีใจให้ตนเช่นกัน และเพราะเธอคือแก้วตาดวงใจของตระกูลอัลฟาตาส เธอจึงต้องรอให้เขาพิสูจน์ตัวเองจนเป็นที่ยอมรับ และได้ครองคู่กันสมอย่างที่ตั้งใจ
..........................

อลิยาพยักหน้าให้กับเขาแล้วก็รีบผุดลุกขึ้นมาชายกระโปรงเกี่ยวเข้ากับขอบเก้าอี้ทำให้เธอเกือบจะถลาหกล้ม แต่ดีที่ว่ามาร์ติเนซลุกยืนแล้วเขามาตรงหน้าเธอพอดี ทำให้เธอถลาเข้าไปหาอกแกร่ง มาร์ติเนซเองก็รีบอ้าแขนรับอย่างรวดเร็วเพียงได้ยินเสียงร้องอุทานของเธอเขาตวัดแขนแข็งแรงกอดรัดร่างเล็กๆ ของอลิยาเอาไว้แน่น ทำให้คนตัวเล็กตกอยู่ในวงแขนของเขา ใบหน้าและริมฝีปากเนื้อตัวแนบชิดกันไปทุกสัดส่วน ลิปสติกสีอ่อนติดบนสาบเสื้อของเขาทันที อลิยารู้สึกตัวแล้วก็รีบยกมือขึ้นดันอกแกร่งเอาไว้พร้อมกับสูดเอากลิ่นกายหอมของเขาเข้าปอดลึกๆ ทันที มันช่างต่างกับอ้อมกอดของบิดาและพี่ชายเหลือเกิน
“ขะ ขอโทษค่ะ” อลิยาเหลือบสายตามองที่เสื้อและที่ใบหน้าของเขา เธอยกมือขึ้นจะเช็ดรอยลิปสติกให้เพราะกลัวว่าเขาจะว่าเอาได้ว่าเธอทิ้งรอยเลอะเทอะเอาไว้
“ไม่เป็นไรไม่ต้องลบ อันที่จริงฉันอยากให้รอยนี้แตะลงตรงอื่นมากกว่าอย่าง เช่นริมฝีปากของฉัน”
“คุณมาร์ติเนซ” อลิยาแก้มแดงปลั่งก้มหน้างุดแก้เขินไม่กล้าที่จะสบสายตาคมเข้มร้อนแรงของเขา มาร์ติเนซยกมือขึ้นเชยปลายคางมนของอลิยาทำให้เธอจำต้องเงยหน้าขึ้นมามองสบสายตาด้วย เธอเลื่อนมือไปที่เสื้อสูทของเขาและก็กำสาบเสื้อเอาไว้แน่น มาร์ติเนซอดใจไม่ไหวเขาค่อยๆ ก้มหน้าลงมาแล้วก็ทาบทับริมฝีปากของเขาลงบนกลีบปากนุ่มของอลิยาอย่างรวดเร็ว แตะสัมผัสหนักๆ บดเบียดเคล้นคลึงกลีบปากอวบอิ่มชิมความหวานแล้วก็ค่อยๆ ผละออกอย่างช้า คนตัวเล็กถึงกับเบิกตาขึ้นมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะเสียจูบแรกให้กับเขาในเดทครั้งแรก แต่มันก็ทำให้เธอซาบซ่านไปทั้งหัวใจ
“แบบนี้ยังไงล่ะ” มาร์ติเนซกระซิบบอกกับใบหูเล็กๆ ของอลิยาเสียงแหบพร่า
“ไหนคุณว่าจะไม่ทำอะไรยังไงล่ะคะ”
“ซ้อมจูบเอาไว้ก่อนเพราะเราอาจจะต้องทำให้คนอื่นเห็นบ่อยๆ เขาจะได้เชื่อว่าเราเป็นคนรักกัน”
“แต่ว่าตอนนี้มันไม่ใช่”
“หึหึฉันขอเป็นรางวัลก็แล้วกัน สำหรับความน่ารักของเธออลิยา”
“คนบ้า” อลิยากลั้นยิ้มขวยเขินเอาไว้ รีบปล่อยมือจากสาบเสื้อของเขาทันที เบี่ยงหน้าหลบแล้วก็หันไปมองหาเพื่อนเพื่อหลบสายตาของเขา
...................

“คนเจ้าเล่ห์ออกไปเลยนะ”
“ไม่ ให้ฉันดูเดี๋ยวนี้ว่ามีบาดแผลที่ไหนหรือเปล่า”
“ไม่มีค่ะ อ้อมีที่หนึ่งค่ะ ก้านไม้มันดีดใส่ตรงเอวแค่นี้เองไม่เจ็บเท่าไหร่” อลิยาส่ายหน้าหวือและก็ถอยหลังหนีเมื่อเขาก้าวเท้าย่างสามขุมเข้ามาหา เธอรีบบอกเขาไปด้วยน้ำเสียงอึกอัก
“งั้นขอดูหน่อย” มาร์ติเนซทำหน้าดุเข้มใส่จนอลิยาเริ่มหวั่นๆ เธอถอยหลังจะไปถึงเตียงนอนเป็นโอกาสให้มาร์ติเนซเข้ารวบตัวเธอแล้วก็จัดการกดแนบเอาไว้กับที่นอนแน่น
“ว้าย” อลิยาร้องออกมาอย่างตกใจแล้วเธอก็แผ่หลาอยู่บนเตียงยังไม่ทันได้ขยับหนีไปไหน มาร์ติเนซก็ขึ้นมาคร่อมร่างของเธอเอาไว้ เขาเอื้อมมือมาจับชายเสื้อสเว็ตเตอร์ของเธอแน่น อลิยาเองก็ยื้อแย่งไม่ให้เขาเลิกขึ้น
“ไม่นะคะไม่อย่าค่ะคุณมาร์ติเนซไม่นะ”
“ปล่อยมืออลิยา”
“ไม่ปล่อยค่ะ ฉันดูเองได้ค่ะปล่อยนะ”
“ไม่ยอมง่ายๆ ใช่ไหมก็ได้” มาร์ติเนซจับข้อมือทั้งสองข้างของอลิยารวบไปไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียวกดเอาไว้กับที่นอนแน่น แล้วเขาก็ค่อยๆ เลิกชายเสื้อของเธอขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาคมเข้มจ้องมองสบกับสายตาหวานซึ้งตื่นตระหนกของอลิยาไม่วางตาก่อนที่เขาจะเลื่อนลงไปมองเมื่อชายเสื้อเปิดเผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบที่ตอนนี้ขยับขึ้นลงตามแรงหายใจของเจ้าตัว เขาเริ่มเห็นว่ามีรอยแดงๆ พาดยาวหนึ่งรอยเป็นปื้นใหญ่ แล้วก็ตามมาอีกสองรอยเล็กๆ อลิยานั้นเป็นคนผิวขาวอมชมพูทำให้เห็นรอยได้อย่างชัดเจน
“ไหนว่าแค่รอยเดียว แล้วรอยอื่นล่ะทำไมถึงมี”
“มัน มันก็แค่เบาๆ เองค่ะ แค่นี้ฉันไม่เจ็บ” อลิยาพยายามบิดตัวเพราะความเขินอาย เธอไม่อยากให้เขาเห็นเนื้อตัวมากสักเท่าไหร่นัก แค่นี้เธอก็แทบจะละลายกลายเป็นช็อกโกแลตเหลวๆ แล้วเนี่ย