บอสที่รักได้โปรดโอนหัวใจ

“สัญญาว่า… ระหว่างที่มีผม คุณต้องไม่มีคนอื่น” อันนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว เธอก็ผ่านสนามมาพอสมควร ถึงจะไม่ใหญ่เท่าสนามฟุตบอลราชมังคลากีฬาสถาน หรือสนามรั้วเล็กๆ พังๆ ของเธอเองก็เถอะ ทว่าคำบอกกล่าวเมื่อสักครู่ ฟังแล้วใคร่ทะแม่ง แฝงสื่อสัมพันธ์ฉันท์จะไม่ยาว
“แล้วคุณแพทละคะ ก็จะ ‘ไม่’ เหมือนกันใช่ไหม” อย่าบอกนะว่าจะเอาเปรียบ เจอมาเยอะแล้วแบบนั้น
“ขึ้นอยู่กับคุณ ว่าจะ ‘มัดใจ’ ปลาวาฬตัวนี้ได้หรือเปล่า” เลิ่กคิ้วข้างหนึ่งส่งให้มาด้วย ท้าทายชะมัด
“ปลาวาฬนะคะ ไม่ใช่ปลาซิว อย่างนี้ฉันก็เสียเปรียบคุณแย่” แววไม่หงอมองเห็นมาแต่ไกล ตกลงจะจีบให้ครองตำแหน่งอะไร จะถามตรงๆ ก็นะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่ทันไรมาบีบเคล้น แสดงตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของแล้ว เธอต้องเก็บมาดบ้างเหมือนกัน ไม่ใช่ข้อเสนอมารีบคว้าปั้บ จะฉายแววเก็บไก่เข้าเล้าไม่ทัน… ไม่ได้
“ปลาซิวก็ซิวปลาวาฬได้ ถ้ารู้จักจุดอ่อน แต่ไม่บอกหรอกนะว่าตรงไหน ให้หาเอาเอง”
คราวนี้คนฟังถึงกับหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเม็ดมะระขมสุก ท้าทายขนาดนี้ ไม่ลงชื่อ… เสียชื่อชลาลัย