อุ่นรักตะวัน

คำโปรย
เรื่องราวความรักของคนสองคนที่เกิดและเติบโตมาด้วยกันจะสามารถพัฒนาเป็นมากกว่านั้นได้ไหม...

“ไม่หนาวหรอมานั่งตากน้ำค้างเนี่ย” ทิวากรคลุมผ้าให้ร่างบางที่มานั่งอินดี้ตากน้ำค้างหน้าหนาว ก่อนเอ่ยปากถามแล้วนั่งลงข้างๆ
“หนาว แต่ก็รู้ว่าเดี๋ยวมีคนเอาผ้ามาห่มให้นี้ไง” เธอหันหน้ามาตอบพร้อมยกผ้าคลุมขึ้นเล็กน้อย
“ฮึ”
“ดาวเต็มฟ้าเลยดูสิ”
“เราเห็นทุกวัน” ชายหนุ่มว่า
“นั้นสิ น่าอิจฉา พรุ่งนี้เราก็จะกลับไปทำงานแล้วคงไม่ได้มานั่งมองดาวแบบนี้อีก เราว่าดาวที่นี้สวยที่สุด เราชอบ”
“ชอบก็มาอยู่ด้วยกันสิ” ปากพูดออกไปไม่ได้ผ่านสมองแต่ผ่าน…หัวใจ
“ว่าไงนะ?” เธอเอาแต่ชื่นชมดวงดาวไม่ทันฟัง จึงหันกลับมาถาม
“เราบอกว่าถ้านุ่มนิ่มชอบ…ก็มาอยู่ด้วยกันสิ” ชัดเต็มสองหู ดวงตาเล็กเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคู่คมไม่มีแววล้อเล่นสักนิด
“มาอยู่ด้วยกันนะ”