พันธะ (รัก) ยากูซ่า

ยูเมะ เซนไคโร่ (ยากูซ่า)

ฝากติดตามด้วยนะคะ
โหลดตัวอย่างมาอ่านกันก่อนนะคะ นางเอกนุ่มนิ่มมาก เพื่อไม่ถูกชอบน้อง

“มาแล้วเหรอเจ้าเซน มานั่งนี่สิ” เบนจิโร่ชี้ลงตรงที่นั่งข้างๆ หญิงสาว ทำให้เซนไคโร่ต้องจำใจเดินลงไปนั่งลงตรงที่นั่งที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้
“...” เซนไคโร่หยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารทานทันทีที่นั่งลง ไม่ได้สนใจหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกายเลยแม้แต่น้อย การกระทำไร้มารยาทของเซนไคโร่สร้างความไม่พอใจให้กับเบนจิโร่ไม่น้อย
“ไอ้เด็กคนนี้! วางตะเกียบลงเดี๋ยวนี้”
“...” เซนไคโร่วางตะเกียบลง แล้วเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าเหี่ยวย่นตามวัยของเบนจิโร่ด้วยสายตามีคำถาม ทว่าสีหน้ายังคงราบเรียบ และไร้อารมณ์ดังเดิม
“แกตาบอดรึไง นี่หนูยูเมะจังจากตระกูลมาสึดะ” เบนจิโร่แนะนำหญิงสาวหน้าตาน่ารักให้เซนไคโร่รู้จักด้วยน้ำเสียงที่ยังคงแฝงไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของหลานชายเมื่อครู่
“สวัสดีค่ะเซนไคซัง”
“...” เซนไคโร่หันมาเหลือบมองหญิงสาวที่เอ่ยทักทายข้างๆ เพียงนิด ก่อนจะหันกลับไปสบตากับผู้เป็นปู่อีกครั้ง “เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอครับ ว่าผมจะไม่แต่งงานกับคุณหนูตระกูลมาสึดะ” คำพูดตรงไปตรงมาของเซนไคโร่สร้างความตกใจให้กับเบนจิโร่ไม่น้อย แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือคำพูดของเขาทำลายความรู้สึกของหญิงสาวที่นั่งข้างๆ ลงไปอย่างไม่ปรานี
“เซนไค! หยุดเสียมารยาทกับหนูยูเมะจังได้แล้ว” เบนจิโร่เอ็ดหลานชายด้วยแววตาโกรธจัด ก่อนที่จะค่อยๆ อ่อนลง เมื่อยูเมะเอ่ยแทรกขึ้นทำลายบรรยากาศอึมครึมนี่
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะท่านปู่ หนูเข้าใจค่ะ” ยูเมะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ถึงแม้ภายในใจจะรู้สึกอับอายต่อการกระทำของเซนไคโร่ที่แสดงออกมาราวกับรังเกียจเธอหนักหนาไม่น้อย แต่ก็ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้ในก้นลึกของหัวใจ
“เข้าใจแล้วก็กลับไปสิ” เซนไคโร่หันไปบอกกับยูเมะด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์จนเธอต้องก้มหน้าหลบสายตาเย็นชาคู่นั้น
“หนูยูเมะจังจะย้ายมาอยู่ที่นี่ เพื่อที่จะให้แกได้เรียนรู้และทำความรู้จักกับหนูยูเมะจังมากขึ้น”
“ผมไม่ต้องการทำอะไรแบบนั้นครับ”
“แต่นี่เป็นคำสั่งของฉัน ตอนนี้ฉันคือคนที่เป็นใหญ่ที่สุดในบ้านหลังนี้ เอาไว้แกได้ขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊งเมื่อไหร่ค่อยมาขัดคำสั่งฉันก็แล้วกัน ไอ้หลานตัวดี”



-----------------------


พันธะระหว่างสองตระกูลจะสามารถแปรเปลี่ยน​เป็นพันธะรักต่อกันได้หรือไม่