สายสวาทปรารถนา

“รอได้รอไป คุณนัดฉันเมื่อวานแต่ฉันว่างวันนี้ ใครจะทำไม ที่สำคัญสำหรับการฉลองครบรอบแต่งงานในแต่ละปีกับสามีที่เจอหน้ากันแค่เพียงปีละหน ฉันว่าการถูกปล่อยให้รอแค่นี้มันยังน้อยไป”

………

กีรณาเดินลงมาหาขนมขบเคี้ยวในตู้เย็น เวลานี้คนรับใช้ถูกสั่งให้กลับออกไปจนหมดแล้วเธอจึงแต่งตัวตามสบาย ร่างบางอยู่ในชุดคลุมผ้าซีทรูมองทะลุผ่านเห็นทรวงอกอวบอิ่ม ท่อนล่างมีเพียงจีสตริงสีดำสวมอยู่ หญิงสาวโก้งโค้งอยู่นานก็ยังไม่เจอของที่ถูกใจ รู้สึกโมโหตัวเองไม่น้อยที่ปฏิเสธมื้อค่ำกับรัฐวิน...
“อาหารของคุณวางอยู่ในถาดอุ่นบนเคาน์เตอร์”
เสียงทุ้มน่าฟังที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ร่างบางกึงกับชะงัก มือไม้แข็งค้างไปหมด ครั้นนึกขึ้นได้ว่าตนเองเปลือยอกอยู่กีรณาก็จำต้องหยิบกล่องนมขึ้นมากอดแนบไว้ระหว่างสองเต้า
“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันแค่หิวอะไรเบาๆ” เธอเดินผ่านหน้าเขาแต่ดันลืมปิดประตูตู้เย็น ชายเสื้อคลุมจึงพลิ้วไปเกี่ยวของบางอย่างภายในนั้นจนทำให้ตนเองเกือบล้ม ดีที่วงแขนแข็งแกร่งรองรับไว้ได้เสียก่อน
สายตาทั้งสองคู่สบกันนิ่งนาน อาการหอบหายใจสะท้านของหญิงสาวทำให้ทรวงอกเธอสะท้อนขึ้นลง
“คุณคิดจะยั่วผมงั้นเหรอ”
“ไม่นี่คะ กี้ก็แค่อยากจะรับรู้ความรู้สึกอบอุ่นของการมีสามี ตลอดสามปีเหมือนกี้ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว”
ได้ยินอย่างนั้นแววตาเขาก็พราวระยับขึ้นมาอย่างที่เธอไม่เคยเห็น