ลับแลลายเมฆ

ชีวิตและความคิดของนภนภางค์คล้ายมีฉากบังตา คล้ายถูกขีดให้วนเวียนอยู่แต่เพียงในความสะอาดสะอ้านของห้องที่พักพิง
ต่อเมื่อเลื่อนสิ่งกั้นขวางนั้นออก ความจริงที่อยู่หลังลับแลก็ปรากฎ ชีวิตที่อยู่แต่ในร่องในรอยจึงผันเปลี่ยน

จากความผ่องแผ้วกลายเป็นความโสมม จากความอบอุ่นกลายเป็นความรวดร้าวและหนาวเยือก จากความสูงส่งราวล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ กลายเป็นเพียงซากที่เคยถูกเหยียบย่ำจนต่ำต้อยติดดิน
หากจะเปรอะเปื้อนสกปรกเหมือนไร้ค่า และจะว้าเหว่เหน็บหนาวสักเท่าใด...ในเมื่อความเป็นผู้หญิงมิใช่โทษทัณฑ์

ชีวิต...ก็ต้องดำเนินต่อไป
ต้องดิ้นรนจนหลุดพ้นจากการเป็นผู้ถูกกระทำ
หลุดพ้นเพื่อยืนหยัด
และกลายเป็นผู้ชนะให้ได้ในที่สุด