เรื่องทริปนั้น ที่วังเวียง

ความวายป่วงทุกอย่างมันเริ่มต้นที่ 'เอก' ถูกเพื่อนทิ้งให้ไปเที่ยววังเวียง สปป.ลาว เพียงคนเดียว และเขาไม่รู้ว่าการจะขึ้นรถบัสไปวังเวียงนั้นจะต้องจองตั๋วล่วงหน้าหลายวัน ทำให้เขาต้องร่อนเร่ไปพักที่เวียงจันทร์ก่อน ระหว่างนั้นด้วยความซุกซนทำให้เขาเปิดแอปพลิเคชันหาคู่นอนและได้พบกับ 'เจเจ' วิศวกรหนุ่มไทยที่ติดใจในลีลารักอันเล่าร้อนของเอกจนขอตามไปเที่ยวด้วยหลังจากที่เขาเสร็จงานที่เวียงจันทร์

เอกรับปากว่าจะเป็นเพื่อนเที่ยวเจเจอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ ระหว่างนั้นเขายังได้พบกับ 'ฮาน' ชายหนุ่มเกาหลีที่เพียงพบเจอวันเดียวก็ดำเนินความสัมพันธ์แบบลึกซึ้งกันไปเสียแล้ว

ฮานทิ้งเอกไปอย่างไร้เยื่อใย ส่วนเจเจเข้ามาดามหัวใจของเอกได้ทันเวลาพอดี แต่นั่นเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นแห่งความวายป่วง เพราะฮานได้กลับมาหาเอกอีกครั้ง หลังจากที่เจเจขอเอกเป็นแฟน



ออร่าความขาวของเจเจปะทะสายตาของผมเข้าอย่างจังจนต้องยอมกดออกจากเกม RoV กะทันหันถึงแม้จะโดนเพื่อนในทีมรุมด่า รุมประณามก็ช่างหัวมัน

"ทำไมไม่เล่นเกมต่อล่ะครับ" เจเจในสภาพมีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวคาดเอวพูดขึ้นมา พร้อมกับเดินมายังปลายเตียงที่ผมนั่งอยู่ เขาใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กบดขยี้เส้นผมบนศีรษะเพื่อให้มันแห้ง สภาพเส้นผมเปียกหมาด ๆ เป็นเส้น ๆ ของเขายิ่งเพิ่มความน่ารักขึ้นเป็นทวีคูณ

"แล้วนี่กินอะไรมาหรือยังครับ" เจเจพยายามชวนคุย

ถ้าจะถามว่ากินอะไรมาหรือยัง นายถามถูกคำถามแล้วล่ะเจเจ ตอนนี้ผมหิวและยังไม่ได้กินสิ่งที่เรียกว่าความใคร่เลย ผมหิวกระหายมันอย่างหนักเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา แต่เขายังคงไม่รู้ตัวว่าได้ถามคำถามอะไรลงไป

ผมค่อย ๆ คลานเข่าจากหัวเตียงไปยังปลายเตียงที่เจเจยืนอยู่ แล้วหย่อนเท้าลงกับพื้น ทำท่านั่งอยู่ปลายเตียง เงยหน้าขึ้นไปส่งสายตาเย้ายวนเพื่อใช้เป็นภาษากายบอกให้เขารู้ว่า "ยังไม่ได้กินอะไรเลย"

จากนั้นผมจึงค่อย ๆ บรรจงแกะผ้าเช็ดตัวสีขาวนั้นออก