สวาทรักซาตาน

"ปล่อยฉันนะ... คนเลว!" ธินกรบีบแก้มของศลิษา จนมุมปากของเธอ ยู่เข้าหากัน "พูดไม่เพาะเลยคนสวย หรือว่าที่พูดไม่เพาะ เพราะจงใจจะทำให้ฉันโมโห แล้วลงโทษเธอ" ธินกรใช้ขาของเขาทั้งสองข้างล็อคศลิษาเอาไว้ ตรงกลางหว่างขาของตนเอง ไม่ให้เธอขยับหรือดิ้นหนีเขาไปไหนทั้งนั้น แล้วใช้มือบีบแก้มของศลิษาจนหน้าหงาย แหงนเงยใบหน้าสวยหมดจดขึ้นพิงแนบกับหน้าอกตรงหัวไหล่ของเขา
ศลิษาเจ็บร้าวไปทั่วทั้งใบหน้า เลยต้องโอนอ่อนตามแรงมือของธินกร ที่บีบและรั้งใบหน้าของเธอไปทางด้านหลัง จนศลิษาหน้าหงายพิงแนบอยู่กับร่างกายของเขา อย่างช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ "ไง... คนเก่ง! เงียบทำไมล่ะพูดต่อสิ หรือจะด่าฉันก็ได้นะ"