ใครว่าข้าโง่งม ภาค 2 จบ

นับวันเจ้านกน้อยจะเอาแต่ใจขึ้นทุกวัน จนปิงปิงรู้สึกปวดหัว มีเยี่ยงอย่างที่ไหน จะให้นางนอนโดยไม่สวมเสื้อผ้า!

"ปิงเอ๋อ เหตุใดต้องสวมเสื้อผ้านอนด้วยเล่า!" 

เจ้าตัวเล็กย่ำเท้าไปมาบนฟูกหนา ท่าทางไม่ต่างจากเด็กน้อยเอาแต่ใจ

ปีกของมันสั่นพั่บๆ ดวงตาโกรธขึ้ง

จนปิงปิงเห็นแล้วเหนื่อยใจ แต่เห็นแก่ความน่ารักน่าเอ็นดูของมัน จึงจำต้องถอดชุดนอนออก ก่อนจะมุดตัวเข้าไปในผ้าห่ม

พอเจ้าตัวดีเห็นเช่นนั้น ก็ตีปีกพั่บๆ ด้วยความดีใจ รีบมุดตามเข้ามาทันที

แต่ที่ที่มันเข้าไปซุกตัว กลับไม่ใช่ทรวงอกเหมือนก่อน "อื้อ ปิงเอ๋อ อ้าขาออกหน่อยสิ"

"__"  ปิงปิง

   ฮึ่ย! จนป่านนี้แล้ว เจ้ายังไม่เลิกโง่อีกหรือ โดนท่านจอมมารหลอกกินเต้าหู้ไปถึงไหนๆ แล้วเนี่ย! 

เสี่ยวเฮ่ยได้แต่คิดในใจอย่างหงุดหงิด