ข้อยกเว้นของเวลา

เวลาของบางคนใช้หมดไปกับการเรียน

บางคนหมดไปกับการทำงาน

และบางคนหมดไปกับความรัก

กาแฟในแก้วมันเคยขม แต่วันนี้มันขมกว่าทุกวันเพราะมันทำให้เวลาน้ำตาไหล

ชีวิตมีเพียงอดีตที่ลืมไม่ได้ กับปัจจุบันที่ว่างเปล่า

สองปีที่หนีความวุ่นวายมาที่นี่ เหมือนจะดีแต่ไม่ใช่เลย

"เลิกกันเถอะเวลา"

"ทำไม เราผิดอะไร"

"ผมว่าระหว่างเรามันไม่ใช่ มันไปต่อไม่ได้"

"แล้วหกปีนี่คืออะไร เราเอาทั้งชีวิตมาวางที่น้ำแล้ว ไม่เป็นแบบนี้ซิเราขอร้อง"

"ผมคืนชีวิตให้เวลาแล้วกัน จากนี้ไม่มีผมแล้วดูแลตัวเองด้วย"

อดีตที่หลอกหลอนเวลาทุกค่ำคืน น้ำตายังคงไหล ความเจ็บที่กลางใจยังร้าวลึก

จากนี้เวลาจะต้องใช้เวลาอีกกี่ปีเพื่อลืม





#นิยายที่จะทำให้คุณเหงาจนหนาวหัวใจ

**ให้นานกว่าที่เคย

เพลงโดยklear,ไผ่ พงศธร

เราแค่อยากให้คุณเปิดเพลงนี้ตอนอ่านไปด้วย