พิพากษาจำยอม(เตโชXอัญญา)

"ทำไม อ๋อบ้านของเธอฉันไม่มีสิทธิ์"
"เปล่าคะ"เด็กสาวรีบตอบ ก่อนที่จะถอยหนีกายหนาซึ่งกำลังไล่ต้อนเธอเข้ามาจนไปติดกับผนังห้องอย่างอุกอาจ
ปึก!!
ปึก!!
พร้อมทั้งกักขังเธอด้วยวงแขนแกร่งทั้งสองข้างดั่งกรงมนุษย์ อกของเด็กสาวกระเพื่อมสั่นไหวไปตามแรงหายใจ อัญญารู้สึกว่าใจเธอจะหลุดออกมาเต้นข้างนอก คุณเตโชตอนนี้ดูน่ากลัวจนร่างของเด็กสาวสั่นระริก
เจ้าของร่างบางขยับหนีเมื่อถูกปลายนิ้วแกร่งลูบไล้ตั้งแต่สาบเสื้อจนมาถึงอกสาวที่มีเสื้อลายดอกปกปิด
มือบางกำแน่น ไม่กล้าแม้แต่จะผลักเขาออกได้แต่ยืนเป็นเป้านิ่งให้เขาทำตามใจอยู่แบบนั้น
กระดุมเม็ดบนถูกปลดออกตามมาด้วยเม็ดที่สองก่อนที่ปลายนิ้วแกร่งจะแหวกออกจนเห็นเนินอกขาวอมชมพูที่ถูกบราสีชมพูอ่อนห่อหุ้มประคองสองเต้าจนล้นทะลักชวนมอง
"คุณเตโช"อัญญาหายใจแรงเมื่อต้องโชว์ส่วนที่ควรสงวนให้เตโชได้เห็นถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ตนถูกแกล้งแบบนี้ก็ตาม
เคยแล้วเธอเคยขัดขืนเขาแล้วแต่มันจบไม่สวยและเธอโดนเขาแกล้งหนักกว่าเดิมจนบางครั้งถึงกับต้องนอนร้องไห้
"ทำไม หวงตัวจะเก็บไว้ให้พ่อฉันเชยชมหรือไง"ปลายนิ้วเกลี่ยไปตามผิวขาวอมชมพูที่กระเพื่อมตามแรงหายใจที่รุนแรงบีบขยำเคล้นคลึงหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
"ไม่ใช่นะคะ"อัญญาส่ายหน้ารีบแก้ตัวในทันที ทำไมเขาถึงได้คิดแบบนี้ ท่านเป็นสามีของแม่เธอนะ เธอจะเก็บไว้ให้เขาทำไม
"หึ ใครจะรู้ เธออาจจะอยากได้พ่อฉันจนตัวสั่น"
ร่างของเด็กสาวสั่นสะท้าน เมื่อยอดอกสีชมพูของเธอถูกนิ้วแกร่งบีบบี้พร้อมทั้งดึงออกมาให้ปรากฏแก่สายตา อัญญารีบห่อตัวและผลุบนั่งกอดเข่าตัวเองในทันทีที่ตนถูกรุกราน แต่มันไม่จบแค่นั้น