สตรีเช่นข้าร้ายกาจพอแล้วหรือยัง

เอะอะจับกด จับจูบ ลากกระชากขึ้นเตียง ใครชอบแนวนี้ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนได้นะคะ
...................................................................
เมื่อจวนแม่ทัพของเขาถูกเผาวอดด้วยน้ำมือของสตรีผู้หนึ่ง

“ตอนที่เดินผ่านจวนข้า เจ้าคงเห็นแล้วสินะ ว่าอยู่ในสภาพใด”

“หึ” หญิงสาวส่งเสียงออกมาจากลำคอด้วยความสะใจ “ใช่ ข้าสะใจยิ่งนัก ที่จริง ข้าน่าจะเผามันให้หมดทุกหลัง”

เขาหยุดแล้วหันมาสบตากับนางด้วยสีหน้าเรียบเรื่อย “ข้ารู้ว่าเจ้าอยากทำ แต่แน่ใจหรือ ว่าเจ้าจะมีโอกาสทำเช่นนั้นได้อีก”

“ก็ไม่แน่” หญิงสาวตอบ

“นั่นสินะ แต่ที่แน่ๆ เศษไม้ที่เหลือจากการเผาไหม้ คงไม่มีทหารคนใดว่างพอที่จะขนไปทิ้ง เพราะฉะนั้น...” แม่ทัพหนุ่มเว้นช่วงหันมาสบตากับบุตรสาวราชครูแล้วเอ่ยต่อ “คงต้องมอบให้เป็นหน้าที่เจ้าแล้ว”

“เก็บทั้งหมดนั่นคนเดียวเลยหรือ” นางเอ่ยถามเขาด้วยความตกใจ เจ้าของกายองอาจพยักหน้า

“ใช่ เก็บให้หมด อย่าให้เหลือแม้กระทั่งเศษขี้เถ้า”
ฟานเซี่ยถึงกับทำหน้าอยากลาโลกในทันที
ให้ตาย ฆ่านางให้ตายเสียเถอะ