มือที่เปื้อนชอล์ก

เรื่องสั้นของนิมิตร ภูมิถาวร ในเล่มนี้เป็นชุดครูบ้านนอกทั้งหมด เขาพยายามบอกความจริงแก่ผู้อ่าน ความจริงที่น่าสมเพช น่าขมขื่น เสียงหัวเราะที่เคลือบทับคราบน้ำตาของครูในถิ่นทุรกันดาร แต่เขาเขียนออกมาด้วยน้ำใสใจจริงของคนที่รักอาชีพครูและเอ็นดูนักเรียน มิใช่เขียนอย่างมองโลกในแง่ร้าย หรือปะทุอารมณ์แค้นเคืองต่อสภาพที่ไม่สบอารมณ์ในสิ่งที่มีอยู่เป็นอยู่

แต่ละเรื่องของเขาจึงเป็นภาพที่ชัดเจน...

ข้าพเจ้าอ่านเรื่องสั้นของนิมิตร ภูมิถาวร ด้วยความชื่นชม ในความพยายามที่จะสะท้อนภาพชีวิตที่ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยทางวัตถุของโรงเรียน (เรียกมันว่าอย่างนั้นคงได้ 1) นักเรียน และครูบ้านนอก
มือที่เปื้อนทั้งชอล์กและหมึกของเขา คงยังไม่สิ้นพลังพลังสร้างสรรค์ลงง่ายๆ ข้าพเจ้ามั่นใจและจะตามงานของเขาต่อไป

จากส่วนหนึ่งของคำนำ
โดยเฉลิมศักดิ์ ศิลาพร