ทัณฑ์อาญารักมาเฟียเถื่อน

พยัคฆ์เดินลงมาจากรถด้วยร่างกายโซเซ ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อออกสองเม็ดเพื่อคลายความร้อน แต่แทนที่เขาจะเดินกลับเข้าบ้าน พยัคฆ์กลับเดินตรงไปยังห้องใต้ดินที่อยู่ด้านหลังแทน

"นาย..นายจะไปไหนครับ"วาเลนเอ่ยถามผู้เป็นนายพร้อมกับเดินไปประคองร่างไร้สติของเจ้านายหนุ่ม

"มึงไม่ต้องยุ่ง เฝ้าข้างหน้าไว้ให้ดี อย่าให้ครายมารบกวนกู"พยัคฆ์เอ่ยบอกกับวาเลนก่อนจะไขประตูเข้าไปด้านใน ความมืดทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นได้เลยว่าหญิงสาวอยู่ตรงไหนจนกระทั่งเดินไปชนกับอะไรบางอย่างเข้า

"อื้อ~ " พิมดาวครางเสียงแผ่วเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างชนเธอไม่เบานัก เรี่ยวแรงเธอหดหาย พยายามเพ่งมองผ่านความมืด แสงจันทร์ที่กระทบทำให้เธอเห็นเป็นเงาเลือนลาง

"คะ..ใคร!"หญิงสาวร้องถามด้วยเสียงแหบแห้ง

"ฉันเอง มานี่!"พยัคฆ์ดึงข้อเท้าเธออย่างแรงจนร่างบางเซถลาเข้ามาใกล้

"ว๊าย!"พิมดาวร้องอย่างตกใจ พยายามดิ้นหนีทว่าเธอไม่มีแรง ชายหนุ่มกดเธอลงกับพื้นพร้อมกับซุกไซ้ที่ซอกคอหญิงสาว

"กรี๊ด! ปล่อยนะ! ฮึก~ปล่อย"พิมดาวร้องไห้อย่างหวาดกลัว กลิ่นเหล้าหึ่งเสียจนเธออยากอาเจียน น้ำตาเธอรินไหลอาบแก้มพร้อมกับดิ้นหนี

"อื้อ"

พยัคฆ์ครางฮืออย่างขัดใจ มือหนาบังคับใบหน้าเธอให้หันมารับจูบแสนป่าเถื่อนของเขา เรียวลิ้นสอดเข้าไปในโพรงปากพร้อมกับกวาดต้อนความหวานฉ่ำจากหญิงสาว แปลกที่เขาไม่เคยใช้ปากกับใคร อาจเพราะครั้งนี้เขาเมาด้วยกระมัง
มือหนาบีบขย้ำทรวงอกอิ่มผ่านเสื้อผ้าขวางกั้น มืออีกข้างกุมข้อมือเธอไว้เหนือหัว ขาแกร่งบดเบียดแทรกเข้าระหว่างขาไม่ให้หญิงสาวประทุษร้ายเขาได้ ลิ้นสากลากไล้ไปที่กิ่งหูพร้อมกับขบกัดจนเธอกรีดร้อง

"ไอ้บ้า! ปล่อย ฮือ~ได้โปรดปล่อยฉัน"

พิมดาวร้องไห้วิงวอน ทว่าไม่เป็นผล เสื้อผ้าเธอถูกฉีกขาดจนติดมือเขาไปด้วย หญิงสาวกรีดร้องเสียงแผ่ว แม้จะขัดขืนแค่ไหนก็ไม่อาจฝืนได้ กางเกงเธอถูกถอดในเวลาถัดมาจนร่างกายเปลือยเปล่า ชุดชั้นในเขาดึงทิ้งอย่างไม่ใยดีแม้จะห้ามสักแค่ไหนก็ตาม

"พี่วายุ ช่วยดาวด้วย ฮือๆ ~"

เธอร้องไห้อย่างน่าเวทนา สัตว์ป่าที่สิงอยู่ในร่างเขาตอนนี้เหมือนไม่ใช่คน พยัคฆ์ปลดซิปกางเกงพร้อมกับแยกขาเรียวออก กลีบกุหลาบแย้มบานพร้อมกับมังกรที่ผงาดถาโถมเข้ามา ความรู้สึกเจ็บแสบจนเธอไม่สามารถอธิบายความรู้สึกได้

"อ๊า~ "พยัคฆ์ครางอย่างพึงพอใจ ร่องสวาทเธอคับแน่นดีจริง เอวสอบขยับเข้าออกเนิบนาบและเร้าร้อนเป็นจังหวะ ไม่สนใจเสียงกรีดร้องของหญิงสาวเลยสักนิด ปากหยักดูดเม้มยอดถันอย่างเอาแต่ใจ ชายหนุ่มอัดกระแทกความเป็นชายเข้าไปจนสุดลำ เขาเชิดหน้าเปล่งเสียงครางอย่างสุขสม ต่างกับอีกคนที่ทนทรมานอย่างเจ็บปวด ทุกครั้งที่เขากระแทกเข้ามาเหมือนร่างกายเธอแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

"พะ..พอแล้ว ฮึก~"
พิมดาวจิกเล็บลงบนท่อนแขนกำยำ ขาเธอถูกยกขึ้นพาดบ่าแกร่ง เสียงสะอื้นเหมือนแรงกระตุ้นให้อารมณ์ดิบเถื่อนเขามากกว่าเดิม หญิงสาวกัดปากจนห่อเลือด ร่างกายเธอรับไม่ไหวแล้ว

"ซี๊ด~"พยัคฆ์ถาโถมใส่ร่างบางในจังหวะสุดท้าย อัดความใหญ่โตเข้าไปจนสุดลำ น้ำเชื้อสีขาวขุ่นทะลักไหลอาบกลีบไม้งาม

พิมดาวนอนสะอื้นอยู่ที่พื้นขณะที่เขาลุกขึ้นจัดการกับตัวเอง เมื่อสมดั่งใจแล้วพยัคฆ์ก็เดินกลับที่พักอย่างสบายใจ ไม่สนใจผู้หญิงที่เขาเพิ่งทำร้ายร่างกายและจิตใจเลยสักนิด วาเลนที่ยืนเฝ้าด้านหน้าอดสงสารเธอไม่ได้ แต่เขาเองก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้เช่นกัน ประตูห้องใต้ดินถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนาเหมือนเดิมราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!!