วรรคแรกถึงวรรคสุดท้าย พัฒนาการเขียนเพียรเป็นเล่มหนังสือ

ผมนั่งนึกนอนนึกทบทวนอยู่เป็นเดือนว่า อยากจะให้ความรู้กับท่านที่อยากนำเสนอไอเดียแนวคิดดี ๆ ออกมาในรูปแบบ ebook ซึ่งในท้องตลาดก็จะมีหนังสือแนวนี้ออกมาเยอะพอสมควร

และในที่สุดผมก็ได้ความคิดดีที่จะเขียน ebook เล่มหนึ่งขึ้นมา ผมตั้งขื่อมันว่า “วรรคแรกถึงวรรคสุดท้าย พัฒนาการเขียนเพียรเป็นเล่มหนังสือ”

จากประสบการณ์การทำงานทางด้านไอที เป็นบล็อกเกอร์ นักเขียนมาร่วมยี่สิบปี ผมได้ยินได้ฟังปัญหาของผู้ที่ปรารถนาอยากมีอีบุ๊กเป็นของตัวเองสักเล่ม ผมพบว่าปัญหานั้นไม่ได้เนื่องจากพวกเขามีไอเดียจะเขียนไม่ดีพอ แต่เกิดจากความไม่เชื่อมั่นในความคิดตัวเองว่ามีค่ามากพอ บางท่านก็เริ่มเขียนไปบ้างแต่สุดท้ายก็ต้องพับลงกรุเขียนไม่จบ

และในหนังสือ “วรรคแรกถึงวรรคสุดท้าย พัฒนาการเขียนเพียรเป็นเล่มหนังสือ” ที่ผมเขียนขึ้นมาเล่มนี้นั้น มุ่งหวังเพื่อชี้ให้ท่านได้เห็นคุณค่า กล้าที่จะนำเสนอไอเดียเจ๋ง ๆ ให้โลกรับรู้ ทำลายกำแพงความกลัว สร้างวินัยความเคยชินใหม่ ๆ เพื่อก้าวไปสู่เป้าหมายที่ต้องการ นั่นก็คือการมีอีบุ๊กที่เขียนด้วยสองมือหนึ่งหัวใจของท่านที่พร้อมจะเผยแพร่สู่โลกกว้าง

หนังสือเล่มนี้จะให้อะไรท่านบ้าง?…



ทำลายความกลัว

สิ่งแรกที่ท่านเผชิญหน้าเมื่อไม่เคยเลยสักครั้งที่ท่านจะเขียนอะไรจริง ๆ จังอย่างอีบุ๊กที่มีความยาวไม่น้อยกว่า 100 หน้าก็คือความกลัว กลัวคำถามมากมายจากคนรู้จักหรือเพื่อนสนิท ที่ท่านไม่สามารถตอบได้เต็มปากเต็มคำว่าท่านเป็นนักเขียน และกำลังจะมีโครงการจะเขียนหนังสือสักเล่ม กลัวเขียนแล้วไม่ดัง กลัวเสียเวลา ไปทำอย่างอื่นดีกกว่า กลัวโน่นกลัวนี่อีกสารพัด

ท่านสร้างความคาดหวังในตัวเองและจากคนรอบข้างมากพอที่จะทำให้ตัวเองหยุดเขียนหรือล้มเลิกโครงงานไปเลย

ในหนังสือ “วรรคแรกถึงวรรคสุดท้าย” เสนอวิธีเอาชนะความกลัวในรูแบบต่าง ๆ ปลดเปลื้องความรู้สึกด้อย ให้ท่านเอาชนะความอ่อนแอด้วยความเข้มแข็งภายในที่แท้จริง ด้วยไอเดียความคิดที่เป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร เพื่อสามารถแบ่งปันสร้างประโยชน์ให้กับสังคม



สร้างวินัย

การทำลายความกลัวเป็นด่านแรกที่ท่านต้องฝ่าฟันให้ได้ และเมื่อนั้นท่านก็จะเริ่มโครงงานของท่านอย่างมีชีวิตชีวาแต่ช้าก่อน!..

ผมขอสารภาพว่าก่อนที่ผมจะมีอีบุ๊กเล่มแรกก็ได้วาดฝันไว้อย่างสวยงามว่า ได้เขียนเสร็จมีอีบุ๊กหน้าปกสวยงามออกเผยแพร่จำหน่ายและได้รับการตอบรับอย่างดี แต่ความเป็นจริงกลับตาลปัตร—โครงเรื่องที่แต่งเตรียมไว้อย่างดีวางกองอยู่ในลิ้นชักสัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่า ผมขยับเขียนออกมาได้บทสองบท พอเหลือบมองปฏิทินอีกทีก็เสียเวลาไปร่วมหลายเดือน

เกิดอะไรขึ้นครับ.. สาเหตุเกิดจากการที่ผมขาดวินัยในการทำงานนั่นเอง วินัยไม่ใช่การวางแผนว่าจะทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ในเวลานั้นเวลานี้เพียงอย่างเดียว แต่มันหมายถึงการสร้างความต่อเนื่องในการทำงาน การก้าวข้ามความขี้เกียจ ความเบื่อหน่าย ที่คอยจะมากัดกิน ในหนังสือ “วรรคแรกถึงวรรคสุดท้าย” ได้บอกวิธีการสร้างวินัยโดยการสร้างความเคยชินในการเขียนอย่างการเขียนไดอารี่แบบ Morning Pages เป็นต้น



มองอดีตอย่างรู้คุณค่า

การชื่นชมในปัจจุบันนั้นดี แต่หากการรู้คุณค่าของอดีตต่างหากที่เติมเต็มตัวคุณ คุณและคนเราทุก ๆ คนไม่ได้เริ่มต้นจากศูนย์ ถึงแม้บางท่านจะไม่เคยสนใจขีดเขียนอะไรบ่อย ๆ แต่ก็ต้องจดนั่นจดนี่อยู่ตลอด และโดยเฉพาะท่านที่เริ่มโครงการเขียนในหัวข้อใดหัวข้อหนึ่งขึ้นมาบ้างแล้ว เมื่อเวลาผ่านไปหลาย ๆ แล้วย้อนกลับไปนึกถึงโครงงานในแฟ้มเหล่านั้น

ลองหยิบงานเก่าของคุณมาลองปัดฝุ่นดูอีกสักครั้ง งานที่เมื่อหลายปีก่อนคุณคิดว่าไม่มีค่า ไม่มีใครต้องการอ่านเนื้อหาแบบนี้ หนังสือ “วรรคแรกถึงวรรคสุดท้าย” ก็มีที่มาเช่นเดียวกัน บางทีไม่ใช่เนื้อหาแต่เป็นจิตใจของคุณต่างหากที่ต้องการ ๆ เปิดกว้าง

ผมหยิบงานที่ค้างในลิ้นชักขึ้นมาปัดฝุ่น Rewrite ใหม่อีกรอบ ๆ แล้วก็อีกรอบ จนผมแน่ใจ เชื่อมั่น และรู้สึกขอบคุณวันเวลาในอดีตที่ให้สิ่งที่มีค่านี้



การผสมผสาน

แน่นอนที่สุดงานในอดีตย่อมล้าสมัยบ้างในด้านวิธีการ แต่เนื้อแท้ก็คือสัจธรรมต่าง ๆ ก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแม้จะผ่านกี่ยุคสมัย ผมรีไรต์งานในอดีตตัดส่วนที่ล้าสมัยออกและนำคุณค่าที่ดีนำมาผสมผสานกับเนื้อหาที่ทันสมัยและเป็นที่นิยมในปัจจุบัน

ลองมองย้อนกลับไปดูงานเก่า ๆ ที่อยู่ในตะกร้าหรือลิ้นชัก ที่คุณเคยลืมไปแล้วว่าเคยมีความรู้สึกยอดเยี่ยมกับชิ้นงานเหล่านี้แค่ไหน คุณอาจทึ่งกับงานเหล่านี้และอาจสงสัยว่าเป็นเราแน่หรือที่สร้างสรรค์ขึ้นมา

อย่าให้ยุคสมัยลากคุณเร็วเหมือนจรวดพุ่งสู่ท้องฟ้า คุณต้องการแค่เรื่องบินส่วนตัวลำเล็ก ๆ บินสำรวจโลกใบนี้ งานเก่าของคุณก็คือเพื่อนร่วมทางที่คุณไว้ใจ ผมรวมคุณค่าทั้งเก่าและใหม่เข้าด้วยกันเป็นหนังสือ “วรรคแรกถึงวรรคสุดท้าย” และวิธีการนี้ยังให้คุณประโยชน์ต่องานอีกหลายรูปแบบ



เริ่มต้นใหม่

หากมีใครบอกคุณว่าให้เริ่มต้นใหม่ ที่หมายถึงการงานหรือการใช้ชีวิต การเริ่มต้นใหม่ต้องการพลัง และพลังนั้นมาจากสิ่งที่มีอยู่เดิม

หากการเริ่มต้นใหม่เป็นเพียงการเขียนหัวข้อที่แตกต่างจากเดิม ก็ไม่ได้ผิดอะไรที่คุณจะเล่าเรื่องราวให้ผู้คนได้รับรู้ แต่การเริ่มต้นใหม่ที่แท้จริงเกิดจากความเข้มแข็งแต่เดิมที่คุณมี ด้วยการพัฒนามุมมองหรือเติบโตขึ้นจากงานที่ผ่านมาเท่านั้นที่จะทำให้คุณได้เริ่มต้นใหม่อย่างแท้จริง

ผมไม่เคยได้เริ่มต้นใหม่สักครั้งเลย ถ้าไม่เลยกลับไปดูโครงสร้างหรือแนวคิดเก่า ๆ ที่จดไว้ในสมุด และสุดท้ายก็ได้ความสดใสมุมมองใหม่ ๆ ที่จะเขียนเรื่องกลับมาทุกครั้ง



การหาไอเดีย

ในหนังสือคู่มือการเขียน ebook เล่มนี้ของผมนั้น ใน Part 2 จะเป็นการอธิบายขั้นตอนการสร้างอีบุ๊กที่เริ่มจากการหาไอเดียเป็นลำดับแรก

ที่จริงแล้วไอเดียเป็นอะไรที่พูดออกมาเป็นรูปธรรมได้ยาก ซึ่งบางทีมันก็ปิ๊งแว่บขึ้นมาเฉยในขณะใจสบายปลอดโปร่ง การคิดหรือหาไอเดียนั้นเป็นแค่จุดเล็ก ๆ จุดหนึ่งเหมือนการเริ่มต้น การขยายไอเดียต่างหากที่ทำให้ท่านเริ่มเห็นโครงร่างของตัวงาน ในหนังสือได้บอกวิธีการขยายไอเดียแบบต่าง ๆ ทั้งแบบแนวตั้ง แบบแนวนอน ซึ่งท่านสามารถนำไปประยุกต์ผสมผสานกับกลยุทธ์การเขียนของท่านได้ทันที

คุณเชื่อไหมบางไอเดียผมก็ได้มันมาโดยบังเอิญ นิยายขนาดสั้นเรื่อง “วอลเดน” ผมแค่รู้สึกเบื่อ ๆ เลยอยากลองใช้โปรแกรมดูบ้าง (โปรแกรมสร้างไอเดีย-พล็อต ที่มีให้ใช้ฟรีตามเว็บต่าง ๆ) ผมแค่นึกอยากเขียนนิยายเกี่ยวกับมนษย์หมาป่า ผมมีแค่นั้นจริง ๆ ในหัว มนุษย์ธรรมดาที่ในทันใดที่คืนพระจันทร์เต็มดวงก็จะมีขน-ฟัน-เล็บงอก หูชูแหลม ทอดเสียงหอนโหยหวน ความคิดผมเหมือนจินตนาการหมาป่าของคนทั้งโลก นึกดูเอาแล้วกันครับสมัยเด็ก ๆ ที่ครูให้วาดรูป แล้วออกมาก็เป็นบ้าน มีท้องนา ภูเขา พระอาทิตย์ และที่ขาดไม่ได้เป็นไฮไลต์เลยคือ นกพ่อแม่ลูกสองสามตัวบินจับกลุ่มกันกลับรัง

แบบนั้นล่ะครับ…..แล้วเจ้ามนุษย์หมาป่าของผมก็ถูแปลงมาเป็นกองทัพหมาป่าสามกลุ่มที่ช่วงชิงอำนาจกันเหนือดินแดนที่เรียกว่าวอลเดน (WALDAN) ซึ่งผมก็ใช้วิธีขยายไอเดียอย่างที่บอกนะครับ



สร้าง ebook ในแบบฉบับของคุณ

ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่ยังไม่ถูกเขียนขึ้น และคุณที่เข้ามาอ่านโพสต์นี้ก็คงอยากจะเขียนอะไรบางอย่าง หรือนำเสนอแนวคิดดี ๆ ผ่านอีบุ๊ก เพราะสิ่งที่คุณคิดว่าไม่สำคัญเช่นความรู้หรือทักษะที่คุณมีอยู่ ย่อมเป็นประโยชน์ต่อคนสักกลุ่มหนึ่งอย่างแน่นอน

เช่นเดียวกันผมเคยคิดแบบนี้ และนั่นทำให้ทุกอย่างอยู่ได้แต่ในความฝัน ต่อเมื่อผมได้ Take Action แล้วผมถึงตระหนักได้เลยว่า ตัวเองคิดถูก

แสดงศักยภาพที่แท้จริงของคุณให้โลกได้รู้ เขียนสิ่งที่ท่านต้องการเขียน นำเสนอด้วยน้ำเสียงแบบของคุณเองที่มีอัตลักษณ์เป็นหนึ่งเดียว สร้างสรรค์ผลงานอีบุ๊กที่เรียบง่ายแต่โดดเด่น



ขอแสดงความยินดี

ขอแสดงความยินดีด้วยกับทุกท่านที่ได้ตัดสินใจทำบางสิ่งบางอย่าง ไม่ว่าท่านจะได้อ่านหนังสือ “วรรคแรกถึงวรรคสุดท้าย พัฒนาการเขียนเพียรเป็นเล่มหนังสือ” หรือไม่ หรือเพียงแค่อ่านหนังสือตัวอย่าง แต่ถ้าท่านได้เกิดแรงกระตุ้น มีไฟที่อยากจะเริ่มโครงการใหม่ ๆ หรือนำงานเก่าเก็บมาปัดฝุ่น ผมก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งกับท่านด้วย

เพราะไม่ว่าจะอย่างไรเนื้อหาดี ๆ ก็จะมีโอกาสได้ตีพิมพ์ผ่านออฟไลน์หรือออนไลน์ และก็นับว่าจะนำความพึงพอใจมาสู่ท่าน ที่จะได้เขียนหนังสืออีกสักเล่มต่อไปในวันข้างหน้า