ศึกนี้ เพื่อเจ้า

คำโปรย

“เป่ยเป่ย ยามที่เจ้าลงไปเกิด เจ้าจะมีนามว่า หวังอ้ายฉิง ที่แปลว่าความรัก เจ้าเปรียบเหมือนเสมือนความรักของเขาทั้งสองคน เจ้าต้องดูแลคนที่รักให้ดีเล่า และยามที่เจ้าลงไปเกิด มันจะเกิดคลื่นใต้น้ำขึ้น ข้าหวังว่าดวงแก้วนี้จะช่วยปกป้องเจ้าได้ มันจะมีพลังเมื่อยามคับขันเท่านั้น จงระวังน้องชายต่างมารดาขององค์รัชทายาทน้อยให้ดี คลื่นใต้น้ำเริ่มเมื่อเจ้าเกิดแต่จะหนัก เมื่อเจ้าอายุได้สิบห้าหนาว เจ้าคงจะจำมิได้ด้วยซ้ำกระมังว่าข้าเอ่ยบอกอันใดบ้าง แต่ข้าหวังว่าสัญชาตญาณในตัวเจ้าจะช่วยคอยเตือนเจ้าได้ เอาล่ะถึงเวลาแล้ว ออกเดินทางเถอะ” ท่านเทพเมื่อกล่าวจบก็ดันข้าไปด้านหน้าทันที มิรั้งรอให้ข้าได้เอ่ยถามแม้แต่น้อย

ที่ท่านหมายถึงคลื่นใต้น้ำนั่นน่ะ มันจะรุนแรงมากหรือไม่ ท่านพ่อ ท่านแม่ข้าจะเป็นเช่นไรในยามนั้น ข้าจะปกป้องพวกท่านได้หรือไม่

“...” น้ำแกงยายเมิ่งถูกส่งให้กับข้า ก่อนทางสายหนึ่งจะปรากฎ เป็นเส้นทางที่จะนำไปสู่จวนหวัง...

“ท่านมิต้องกังวล ดวงชะตาของท่านมิยุ่งเหยิง หากลงไปแล้วเมื่อยามที่คลื่นใต้น้ำปะทุ ท่านเพียงแค่ต้องอยู่เคียงข้างองค์รัชทายาทน้อย ปกป้องว่าที่โอรสสวรรค์ให้ได้นะขอรับ นี่คงเป็นชาติสุดท้ายของท่านแล้ว หวังว่าท่านจะมีความสุขกับมันและสามีของท่าน”

หลังจากเขากล่าวจบข้าก็ไหล่ดิ่งลงไปกับทางเส้นนั้นทันที ก่อนทุกอย่างจะมืดมิดไป.......

.
.
.
.
ผู้ใดจะรู้ว่าความอบอุ่นที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งยังเป็นเด็กจะหายไปแล้ว กว่าจะหามันเจอก็ใช้เวลานับสิบปี....สิบปีที่ข้าคิดถึง สิบปีที่ข้าต้องอยู่คนเดียวอย่างเดี่ยวดาย แม้จะมีสหายหรือน้องชาย แต่ก็มิมีผู้ใดมาแทนที่เขาได้เลย มองมิเห็น...แต่สัมผัสได้ ว่าเขาอยู่รอบตัว

แต่พอได้เจอ กลับต้องจาก หวังว่าสักวันข้าจะได้เจอเจ้าอีกครานะ..... หวังอ้ายฉิง