รักจับแต่ง

"อื้อ...ลินอย่าทำแรงสิพี่เจ็บ" เสียงของผู้หญิงที่พูดจาสองแง่สามง่ามดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอน ใยบัวที่เพิ่งกลับมาจากการซื้อของค่อยๆ วางของลงกับโต๊ะแล้วเดินไปตามเสียงนั้นด้วยใจเต้นแรง

"ก็พี่ปิ่นมุกเด็ดขนาดนี้ใครจะทนไหวละคะ หื้ม.."

"บ้า เราหมั้นแล้วนะแล้วยังมาปากหวานกับพี่อยู่อีก นี่ถ้าว่าที่เจ้าสาวลินเขารู้จะรู้สึกยังไงน๊า"

"จะรู้สึกอะไรก็ช่างเขาสิคะ พี่ปิ่นก็รู้ว่ามันก็แค่งานหมั้นที่จัดขึ้นเพราะความต้องการของแม่ลิน ลินไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนนั้นสักหน่อยทำไมลินต้องแคร์ด้วยล่ะคะ" ไพลินพูดออกมาโดยไม่ได้กลั่นกรองและเพราะความโมโหที่ยังมีต่อใยบัวเขาจึงไม่ได้คิดจะรักษาน้ำใจใคร ทำเอาคนที่ยืนอยู่หน้าห้องซึ่งได้ยินประโยคนั้นอย่างชัดเจนเจ็บแปล๊บขึ้นที่ใจ

...แล้วที่ผ่านมาสิ่งที่เขาเคยทำกับเธอมันคืออะไร ความรู้สึกดีๆ ที่เขาเคยบอกว่ามีให้กับเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างมันล้วนแต่เป็นเรื่องโกหกงั้นเหรอ... เสียงสะท้อนในความคิดของใยบัวดังขึ้นมาทันทีหลังจากได้ยินประโยคนั้นและคิดถึงเรื่องราวระหว่างเธอกับเขาที่ผ่านมา

"งั้นเรามาต่อกันเถอะนะ ถ้าลินไม่แคร์ก็อย่าไปพูดถึงให้เสียเวลาเลย"

"ได้สิคะ ลินจะทำให้พี่ปิ่นลืมฉากรักครั้งนี้ไม่ลงเลย"

หลังจากจบประโยคเสียงแห่งความสุขของคนทั้งสองก็บรรเลงขึ้นอย่างโหมกระหน่ำ ใยบัวหลับตาลงข่มความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเอาไว้ เธอรู้สึกเจ็บและจุกไปทั้งใจก่อนจะค่อยๆ พาร่างที่ชาไปทั้งตัวเดินออกมาจากสนามรักครั้งนี้พร้อมๆ กับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

__________________________
Facebook page: Wennddy
ขอขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ