เมื่อข้าเก็บภรรยาได้

วันนี้เซียวอี้หานก็เข้าป่าไปขุดหาเผือกหามันมาประทังชีวิตตามปกติ เขาถือเสียมขุดดินอย่างขะมักเขม้นจนเหงื่อเปียกชุ่มเต็มหลัง ในขณะที่กำลังขุดผ่านชั้นดินชั้นแล้วชั้นเล่า อยู่ดีๆสายตาก็เหลือบไปเห็นบางสิ่ง
***ตัวอย่าง***
เซียวอี้หานตักโจ๊กธัญพืชผสมเนื้อปลาใส่ถ้วยวางให้ภรรยา แล้วเขาก็นั่งเท้าคางมองนางกินอย่างกลัดกลุ้ม ถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่มีทางรู้ ถึงแม้เขาจะดีใจที่ภรรยาฟื้นแล้วจนอยากจะมัดตัวติดกันกับนางตลอดเวลา แต่งานที่ทำก็คงต้องทำต่อไป เพื่อความสุขสบายของภรรยาและเหล่าลูกๆตัวอวบอ้วนในอนาคต
วันนี้เซียวอี้หานต้องเข้าป่าไปล่าสัตว์ ตอนนี้ก็จวนจะถึงเวลาต้องเข้าไปรวมตัวกับเหล่านายพรานอยู่รอมร่อ แต่เขายังคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงกับภรรยาดี? เขาไม่อยากพานางเข้าป่าและก็ยิ่งไม่อยากให้นางอยู่บ้านคนเดียว เขากังวลว่ามันจะเกิดเหตุการณ์เหมือนคราวของป้าหลี่ ถ้าคนที่พานางไปเป็นป้าหลี่อันนั้นย่อมได้ แต่ถ้าคนที่พานางไปไม่ใช่ป้าหลี่…
แล้วหลังจากนั้นเขาควรจะทำยังไง? ถ้านางถูกพวกที่ทำร้ายนางพาตัวกลับไปแล้วเขาจะหานางเจอได้อย่างไร?
ดูเหมือนว่าการที่กุ้ยเจินหายออกจากบ้านจะกลายมาเป็นปมในใจของเซียวอี้หาน
กุ้ยเจินที่สังเกตเห็นว่าเซียวอี้หานยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า มัวแต่นั่งถอนหายใจทำสีหน้ากลัดกลุ้มราวกับเป็นคนชรา ก็ลุกออกจากโต๊ะถือถ้วยโจ๊กแล้ววิ่งออกไป กว่าเซียวอี้หานจะรู้ตัวว่านางลุกออกไปตอนไหนก็เป็นตอนที่นางวิ่งกลับมาแล้ว
เซียวอี้หานเห็นว่าในถ้วยของนางมีโจ๊กเพิ่มขึ้นมาจนเกือบล้น ก็รู้ว่านางคงไปเติมโจ๊กมา เขาฉีกยิ้มหัวเราะให้นางเบาๆ “เจ้าตระกละน้อย ยังไม่อิ่มอีกหรือ?”
กุ้ยเจินไม่สนใจเขา ใช้ช้อนคันที่นางกินก่อนหน้านี้ตักโจ๊กขึ้นมาพ่นลมใส่เบาๆ จนหายร้อน แล้วยื่นไปจ่อที่ริมฝีปากของเซียวอี้หาน
“สามีกินข้าวสักหน่อย”
เซียวอี้หานชะงัก ก่อนจะอ้าปากกินโจ๊กที่นางป้อนให้จนหมดถ้วย กุ้ยเจินที่เห็นเซียวอี้หานทำตามคำขอของตนก็ดีใจมาก เงยหน้าขึ้นหอมแก้มเขาฟอดใหญ่เหมือนกับที่เขาชอบทำให้นางบ่อยๆ กุ้ยเจินคิดว่าถ้าเขาชอบทำให้นาง ก็แสดงว่าเขาต้องชอบที่นางทำให้เขาด้วย!
“เสี่ยวเจิน” เซียวอี้หานเรียกนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนรักใคร่ คว้าตัวนางเข้ามากอด “สามีจะทำเช่นไรดี” แล้วก็งับติ่งหูนาง กัดฟันเคี้ยวๆอยู่อย่างนั้น ประหนึ่งหูนางเป็นอาหารรสเลิศ
กุ้ยเจินจักจี้พยายามดันตัวเซียวอี้หานออก “สามีออกไปก่อน!” นางหัวเราะจนใบหน้าแดงก่ำ
“ขอสามีเติมพลังอีกนิด เดี๋ยวก็ออกไปแล้ว”
“กว่าสามีจะออกไปเสี่ยวเจินได้ขาดใจตายแน่ๆ!”