เล่ห์ระพี

ลินลาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องมาตกอยู่ในสถานะเมียน้อยของ พ่อเลี้ยงระพิน ผู้กว้างขวางในจังหวัดแห่งนี้ แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อพ่อของหล่อนดันเป็นหนี้เขาตั้งสิบล้าน พี่สาวอย่างลินินก็หนีเอาตัวรอดไปแล้ว ถ้าเธอจะหนีไปอีกคนพ่อกับน้องคงถูกเขารังแกจนไม่มีที่ซุกหัวนอนแน่ ลินลาจึงจำใจยอมเข้าไปในไร่ของเขาเพื่อเป็นเมียน้อยขัดดอก

ทั้งที่ตัวเองมีเมียอยู่แล้วแท้ๆ ทำไมถึงต้องเจาะจงให้เธอเป็นเมียเขาอีกคนด้วย อีกอย่างอายุตั้งหกสิบปีแล้วยังจะอยากมีเมียคราวหลานอีกหรือไง ผู้ชายมักมากในกามแบบนี้คอยดูเถอะเธอจะป่วนให้หัวใจวายตายเลยคอยดู!

“อายุเท่าไหร่แล้ว” เขาถามเสียงเรียบ

“สิบเก้า” ลินลาตอบเสียงห้วนๆ ดวงตากลมใสจ้องเขม็งไปยังคนตัวโต เขามองอย่างพิจารณาแล้วยักไหล่

“อายุแค่สิบเก้าคิดจะมีผัวแล้วหรือไง” ลินลาหน้าตึงกับคำพูดร้ายกาจของเขา “หรืออยากได้สมบัติถึงต้องหาผัวแก่ จะได้ตายไวๆ แล้วฮุบสมบัติซะเลย”

“คุณมันบ้า คิดอะไรบ้าๆ” ลินลาตอบด้วยน้ำเสียงโมโห “คุณเป็นใครถึงมายืนว่าฉันปาวๆ แบบนี้”

“ระพีพันธุ์ จำเอาไว้ให้ดี นี่ชื่อผัวของเธอ” ลินลาขมวดคิ้วมุ่น

“ฉันเข้ามาเป็นเมียพ่อเลี้ยงระพิน...” เธอตอบด้วยน้ำเสียงแม่นมั่น

“พอดีพ่อฉันมีเมียแล้ว และแม่ฉันก็ดุมาก ถ้าเธอจะมาจับพ่อฉันหวังสมบัตินะก็ยากหน่อย อีกอย่างพ่อเลี้ยงระพินไม่เคยคิดมีเมียน้อยเหมือนที่เธอเข้าใจ”

“หมายความว่า...”

“ใช่...เธอต้องเป็นเมียฉัน”