ความรักจ๋า ตามหากันหน่อย

แก้วกิริยา. . . สาวดวงซวยวัย(ใกล้)ทองโดนบอกเลิกพร้อมๆ กับที่ตกงาน แล้วแถมดวงยังซวยซ้ำซวยซ้อน ต้องดันมาโดนเด็กหนุ่มลักหลับตอนเมา! ส่วนสำหรับเขา นายบันได เด็กหนุ่มผู้ลักหลับคนอื่นเพราะมัวเมาต่อความน่ารักของเธอ. . .


อารัมภบท. . .

... “ฮือๆ โดนแฟนบอกเลิกตอนอายุสามสิบห้า แล้วนี่กูจะไปเริ่มต้นหาคนรักใหม่ที่ไหนได้ทันกันล่ะห๊ะเมิง?”

... “ฮือๆ บ้าที่สุดชีวิตฉัน ถูกแฟนทิ้งทีนึงแล้วก็ดันจะมาตกงานในยุคโควิด19 อีก ทำไมโควิด19 ถึงได้ไม่เลื่อนออกไปเกิดตอนฉันวัยเกษียณนะ อย่างน้อยตอนนั้นได้เบี้ยเลี้ยงชีพคนชรา จะได้ไม่ต้องมาตกงานเตะฝุ่นรับเงินเยียวยาไม่กี่พันไม่พอผ่อนรถผ่อนคอนโด นี่ก็ต้องหันมากินข้าวเปล่าคลุกกับพริกน้ำปลา บางวันพริกหมด คลุกกับน้ำปลาเฉยๆ รสมันทั้งเห่ยทั้งเค็ม บัดซบชะมัดกูไอ้แก้วกิริยา!” . . .

ปื๊นนนนนน!!!

“วุ๊ย!! ถ้าจะปีบแตรยาวกันขนาดนี้ ไม่ไปเหมาแตรวงมาเล่นซะเลยล่ะวะ?!”

“เว้ย! ถ้าจะฆ่าตัวตายก็ช่วยไปตายที่อื่น! อย่ามาตายเกะกะกลางถนนแบบนี้! ถนนเนี่ย คนอื่นเค้าต้องใช้ไปทำมาหากิน!!!”

. . .”ฮือๆ อะไรมันจะบัดซบได้กว่านี้อีกวะเนี่ย แค่ฉันเดินข้ามถนนยังมีรถพุ่งเข้ามาเกือบจะชนแถมยังออกมาด่าว่าฉันจะฆ่าตัวตาย ไอ้เด็กหน้าอ่อนนั่นมันเอาอะไรคิด ขนาดฉันว่าสมองฉันเล็กกระจิ๊ดฉันยังคิดได้เลยว่าการฆ่าตัวตายน่ะมันเจ็บ... ดีไม่ดีถ้าไม่ตายขึ้นมา อาจจะพิการ ทีนี้ล่ะได้เบี้ยคนพิการเลี้ยงชีพสบายใจไปอีกสิเมิงไอ้แก้วกิริยา!!!”

คำเตือน! ยัยแก้วกิริยาพูดจาไม่สุภาพหยาบคายไร้ความกุลสตรีกรุณาอย่าลอกเลียนแบบ

‘ทำไงได้ ห้ามใจไม่ได้จริงๆ ฮึ่ม! พูดแล้วอารมณ์มันขึ้น!!!’



-พัดกะวา-