ทะเบียนรักนางบำเรอ

สายชลผลักร่างหญิงสาวจนเธอล้มลงบนเตียงนอน “เธอ!...” เขามองทั่วเรือนร่างเล็กๆ นั่น ผุดยิ้มมุมปาก “เป็นได้มากสุดก็แค่นางบำเรอเท่านั้นล่ะ!”

หญิงสาวกัดปากจนเจ็บ ย้อนกลับไปอย่างไม่ลดละ “งั้นพี่ชลก็เป็นได้แค่ของแก้ขัดเหมือนกัน!”

“เธอ!” เขาถลึงตาใส่ คิดไม่ถึงว่าอีกคนจะปากร้าย

“หรือจะเรียกให้หรูหน่อยก็...” หญิงสาวยิ้มหวานใส่หน้าบึ้งของเขา “นายบำเรอ!”

สิ้นคำนั้นของบัวบูชา สายชลก็สนองด้วยการกระแทกปากเข้าใส่กลีบปากช่างฉอดนั่น รสจูบที่ดุดัน ไม่มีความอ่อนหวานและอ่อนโยน มีเพียงไฟโทสะที่คุกรุ่น ต้องการสั่งสอนคนปากดี