ทัณฑ์สวาทมาเฟียเถื่อน

“คุณก็บอกอิงมาสิ ว่าเธอเป็นใคร คู่กิน หรือคู่นอนของคุณ” อิงดาววางช้อนส้อมลง แล้วเงยหน้าขึ้นมามองลูเซียโน่ ด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่จริงจัง
“อย่าทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉันได้ไหม ฉันไม่ชอบ จะคู่อะไร มันก็เรื่องของฉัน แล้วก็กินข้าวได้แล้ว วันนี้ฉันอุตส่าห์พาเธอมาเปิดหูเปิดตา แต่เธอดันชวนฉันทะเลาะอีก” ลูเซียโน่หัวเสียเล็กน้อย ที่เห็นคนตัวเล็กทำอารมณ์ฉุนใส่ตนเองแบบไม่มีเหตุผลแบบนี้
“อิงอิ่มแล้วค่ะ” ร่างบางลุกขึ้นเหยียดกายให้ยืนด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ ใบหน้าหวานนิ่งเรียบ แต่ภายในหัวใจเต้นแรง จนแทบจะหลุดออกมา
“เดี๋ยว! อย่าไปยุ่งกับเมริซ่า นี่คือคำสั่งของฉัน แล้วถ้าเธอขัดคำสั่งละก็โดนดีแน่” ลูเซียโน่ลุกขึ้นยืนตามหญิงสาว แล้วชี้หน้าตักเตือนเธอ
“ค่ะ อิงจะไม่ยุ่งกับเธอ เชิญคุณกินคนเดียวเถอะค่ะ อิงขอตัว” อิงดาวสะบัดหน้าหนีร่างสูงที่ยืนอยู่ จนคนตัวโตเกิดอาการหัวร้อนขึ้นมาอีกหน ตั้งแต่เกิดมาหล่อนเป็นคนแรกที่กล้าเสียมารยาทกับเขามากถึงขนาดนี้
“ฉันยังไม่ได้สั่งให้เธอไปนะ!” เสียงคำรามของเจ้าพ่อมาเฟียดังลั่นห้อง จนคนที่หันหลังกำลังจะเดินหนี เกิดอาการสะดุ้งโหยงตกใจ
“...”
“นั่งลง แล้วกินให้หมด” เด็กคนนี้ต้องใช้มาตรการโหดเหี้ยม ข่มขู่ ถึงจะเอาได้อยู่หมัด ร่างบางไม่ตอบโต้ใด ๆ กลับมานั่งตามเดิม แต่ความรู้สึกที่มีมันไม่เหมือนเดิม
“เธอนี่มันชอบซาดิสม์ รุนแรงใช่ไหม”
อิงดาวตักอาหารเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ อย่างเงียบ ๆ แล้วก็ไม่ยอมเงยหน้ามาสบตาเขา
“เว้ย!!! เอาเข้าไป เออ!!! ดีเหมือนกันมีเมียเป็นใบ้!!! ไม่พูดก็ไม่ต้องพูดเก็บเสียงไว้ครางบนเตียงก็พอ!!!” ชายหนุ่มอารมณ์รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ลูเซียโน่จะพูดอะไรไม่นึกถึงหัวใจของคนฟังเลยหรือไง เธอก็เป็นคน มีหัวจิตหัวใจเหมือนกัน
“อิงไม่ได้อยากเป็นเมียคุณสักหน่อย”
“ทำไม!!! เป็นเมียฉันมันจะตายรึไง?” ลูเซียโน่ไม่ชอบใจคำพูดของเธอ มันฟังไม่เข้าหู แต่ก็ต้องเก็บอาการไม่พอใจที่คนตัวเล็กชอบปฏิเสธเอาไว้
“เมียที่ไม่มีสิทธิ์อะไรน่ะเหรอคะ”
“ใช่น่ะสิ เพราะเธอมันไม่สมควรได้รับสิทธิ์อะไรอยู่แล้ว” มันก็จริงอย่างที่เขาพูด ที่หล่อนมาอยู่ที่นี่ ก็เพื่อขัดดอก ไม่ได้มีสิทธิ์มีเสียงเรียกร้องอะไร เธอมันเป็นผู้หญิงต่ำเตี้ยเรี่ยดิน อย่าคิดสูงที่จะไปบินอยู่บนฟ้า เธอไม่มีสิทธิ์!
“โอเค อิงเข้าใจแล้วว่าอิงไม่มีสิทธิ์ คุณไม่ต้องย้ำ แล้วอิงก็รู้แล้วว่าตัวเองไม่มีเรื่องให้ค้างคาใจอีก ขอโทษคุณด้วยนะคะ”
ถึงแม้อาหารวันนี้จะเลิศหรูดูแพงสักเท่าไหร่ แต่หากมันคลุกน้ำตาเข้าแล้ว รสชาติความอร่อยของมันกลับหายวับในทันที
“ฟังฉันนะอิง หน้าที่ของเธอมีแค่นอนอ้าขา รอฉันที่บนเตียง อ้อ! เเล้วก็อีกอย่าง” ชายหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ หญิงสาว เพื่อให้เจ้าตัวได้ยินชัดเจนมากยิ่งขึ้น
“อย่าให้ไอ้มารหัวขนมันได้เกิดมา เพราะฉันจะไม่เอามันไว้แน่!”
อิงดาวเจ็บปวดรวดร้าวไปทั่วทั้งทรวงอก หัวใจของเขามันถูกฉาบด้วยปูนซีเมนต์หรืออย่างไร ถึงได้หยาบและหนามากขนาดนี้
“อิงคงไม่ปล่อยให้มันได้เกิดมามีพ่อเลว ๆ แบบคุณหรอกค่ะ” ก็ดี วันนี้เธอทราบแล้ว ว่าลูเซียโน่จะรักใครไม่เป็น แม้กระทั่งเลือดเนื้อของตนเอง
“อิงดาว!” ลูเซียโน่ง้างมือหนาขึ้น ทำท่าว่าจะตบ แต่เมื่อได้สบตากับเจ้าของดวงตากลมโต ที่แฝงไปด้วยความหม่นหมอง เขากลับไม่กล้าทำสิ่งที่สมองสั่ง
“ตบอิงเลยสิ คุณจะได้พอใจ อิงจะได้ไปจากที่นี่สักที” อิงดาวพูดทั้งน้ำตา เมื่อชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นแล้ว หัวใจของเขาอ่อนยวบลงทันตาเห็น เขาไม่สามารถที่จะเห็นน้ำตาของหญิงสาวได้ มือหนาจึงเอื้อมไปจับบริเวณแก้มนวลหนึ่งข้าง เพื่อจะซับน้ำตา
ใบหน้าหวานหันหนี พร้อมกันนั้นมือเรียวก็สะบัดมือเขาออกในทันที