สุดตะวัน

สุดตะวันแฝดพี่ของจันทร์กระจ่าง ถ้าจันทร์กระจ่างเป็นลูกชังเขาก็คงเป็นลูกรักของแม่ ถ้าทางเดินชีวิตของเขาจะถูกขีดเส้นด้วยความรักที่แม่มอบให้ เขาขอเป็นลูกชังที่แม่ไม่รักแล้วได้เดินบนเส้นทางชีวิตตัวเองเลือกคงจะดีกว่า แต่มันก็คงจะสายเกินไปแล้วเพราะเขายอมเดินไปตามเส้นทางที่แม่ขีดเอาไว้ให้ จนไม่สามารถเดินตามทางของตัวเองได้ เขาต้องเลือกทุกอย่างที่แม่เลือกให้ แต่ที่สุดของชีวิตแล้วไม่มีใครสามารถใช้ชีวิตในแบบที่คนอื่นเลือกให้ได้เสมอ สิ่งเดียวที่เขาขอเลือกเองทั้งชีวิตที่เกิดมา คือ “พริมา” กับ “ลูก” ของเขา


“ทะ....ท้องหรอ?” มือหนาที่ถืออุปกรณ์ตรวจครรภ์นั้นสั่นระริก ว่าที่คุณหมอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาแต่ขีดสีแดงสองขีดนั้นก็เข้มข้นเสียเหลือเกิน
“อืมม....” ส่วนว่าที่คุณแม่ที่ไม่ได้ตั้งใจปล่อยตัวเองให้ท้องตอนนี้ในหัวก็มืดมนไปหมด มันต้องไม่เป็นแบบนี้สิ...ภาพที่เธอฝันเอาไว้คือสุดตะวันและเธอต้องดีใจกอดกันเมื่อรู้ว่ามีลูก แต่นี่อะไร...ต่างคนต่างมืดแปดด้านพูดกันแทบไม่ออก
“แต่เราก็ป้องกัน...” สุดตะวันพูดออกมาได้ไม่เต็มเสียงนักเมื่อนึกถึงบางครั้งที่ตัวเองพลาด
“พรีมผิดเองล่ะที่ไม่กินยาคุมต่อ” เธอเลิกกินยาคุมได้ประมาณสามเดือนแล้ว เพราะสุดตะวันเป็นคนขอให้เลิกตอนนั้นเขาสัญญาว่าจะเป็นฝ่ายคุมเองด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวว่าสุขภาพเธอจะแย่พอถึงตอนที่เขาและเธออยากจะมีลูกด้วยกันจริงๆมันจะมียาก
“เขามาเร็วเกินไป” ว่าที่คุณพ่อพูดอย่างจนใจ เขายังเป็นนักศึกษาปีห้ายังเรียนไม่จบพูดตามตรงก็คือเขายังไม่พร้อมที่จะมีลูกนั่นล่ะ
“เราจะทำยังไงกันดีซัน...” ว่าที่คุณแม่ที่เพิ่งเรียนจบและเริ่มทำงานแต่ก็ยังไม่พร้อมหรอก เพราะเธอเองก็เพิ่งจะมีงานทำ
“ทำไงได้...มีก็เลี้ยงสิ...”ถึงจะยังคิดไม่ออกว่าจะเลี้ยงกันยังไงแต่สุดตะวันก็พูดออกมาอย่างมั่นใจ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะยังเรียนหนังสืออยู่แต่อีกไม่ถึงสองปีเขาก็จะเรียนจบ ยังไงเขาก็ต้องเลี้ยงลูกเลี้ยงพริมาได้อยู่แล้ว
“แต่ซันยังเรียนไม่จบ...”

ซื้อผ่านเว็ปไซต์ ราคาจะถูกกว่า ios นะคะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แล้วแต่ความสะดวกของนักอ่านค่ะ ขอบคุณค่ะ