คู่มือรักษาโรคแห่งความรัก

เมื่อชีวิตคู่เกิดจากการเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกัน
เมื่อความรักต้องเกิดการพัฒนา
เพื่อความสัมพันธ์ที่มีความสุข
เมื่อเราเข้มแข็งต่อปัญหาทางจิตใจ
==============> [โรคอกหัก
ใครๆ ก็เคยอกหักทั้งนั้นแหละครับ คนแต่งงานกันมาเป็นสิบๆปี ยังเลิกกันได้ ถ้าเผื่อ แฟนที่คบกันมาสามปี เจ็ดปี แล้วต้องเลิกกัน ก็เป็นเรื่องปกติ ใหม่ๆ ก็คงต้องคิดถึง อาลัยอาวรณ์เป็นธรรมดา แต่เวลามันจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเองครับ อย่าอยู่กับตัวเองให้มากในช่วงนี้ หาเพื่อนคุย ระบายกับใครก็ได้ กลับไปหาพ่อแม่ หาหนังสืออ่าน ออกกำลังกาย ทำอะไรก็ได้ครับที่ไม่ทำให้คิดฟุ้งซ่าน
ในยามรักกันหวานชื่น คนรักมักเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เมื่อเลิกราไปแล้วส่วนหนึ่งก็เหมือนขาดหายไป วิธีแก้ง่ายๆครับ คือ เติมส่วนที่หายไปให้มากที่สุด เช่นไปทำกิจกรรมที่ตัวเองเคยทำก่อนจะมีแฟน หรือสิ่งที่เคยคิดว่าจะทำ แต่ไม่มีเวลามัวแต่เอาเวลาไปให้แฟน ไปเรียนพิเศษ ไปดูงานศิลปะ อะไรก็ได้ครับ
อย่าปล่อยให้ตัวเองว่าง หรือมีโอกาศคิดฟุ้งซ่าน คิดถึงเขา ไม่ให้หมกมุ่นกับความคิดเดิมๆ แล้วมันจะค่อยช่วยขัดถูความเสียใจ ความผิดหวังของเราเอง และย้ำเตือนตัวเองนะครับ ว่าอกหักไม่ใช่โรคเรื้องรัง ไม่ใช่โรคเอดส์ ที่เป็นแล้วต้องตายสถานเดียว
ความรักเป็นเรื่องของอารมณ์ความรู้สึกควบคุมลำบาก ไม่ใช่การบ้านเลข ที่ทำแล้วจะได้ผลลัพธ์ ออกมาตามที่เราคิดเสมอไปครับ ตัวแปรมันเยอะครับ ๕๕๕ เราต้องยอมรับสภาพตามความเป็นจริง ...อกหัก... ก็ต้องเข้าใจว่าอกหักแต่อย่างไงก็ตาม เวลาจะช่วยได้ในทุกสิ่งทุกอย่าง วันนี้อกหัก...อีกหน่อยก็หาย ใช่ว่าเราจะอกหักทุกวันซะเมื่อไหร่...จริงไหมครับ
อยากร้องไห้...ร้องให้หมดใจเลยครับ แล้วบอกกับตัวเองว่า คนๆ นี้ทำให้เราเสียใจได้ แต่ทำให้เราเสียอนาคตไม่ได้ เขาเดินเข้ามา แล้วเขาก็จากไป แต่เรายังต้องเดินต่อไปข้างหน้า ที่เรียนที่ใหม่ มีอะไรใหม่ๆ และคนใหม่ๆให้เรียนรู้อีกเยอะครับ จงอย่ากลัวที่จะเริ่มต้นใหม่ครับ เพราะเราไม่รู้จะเจอคนที่ทำให้เรารักอีกกี่คน
พยายาม มองโลกในแง่ดีครับ แทนที่จะคิดว่า "เข้าทิ้งฉันไป""ฉันนี่แย่จังเลย" ก็เปลี่ยนมาเป็น "ได้อยู่คนเดียวซะที" "ถึงเวลาหาใหม่แล้ว" กำลังใจที่ดีที่สุดมาจากตัวเราเองครับ
]