หิน...ที่รักเพราะรักเล่ม 1

คำเตือน 1. นิยายเรื่องนี้มีฉากละเมิดทางเพศเด็กผู้ชายคือพระเอกในเรื่อง
2. เล่มนี้จะกล่าวถึงวัยเด็กจนถึงวัยรุ่น จะมีเรื่องอายุที่อาจไม่เหมาะสมในบางช่วงบางตอน
เรื่องราวทั้งหมดในนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนที่แต่งนิยายขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ตั้งใจให้กระทบกับสิ่งใดหรือกับใคร ถ้าหากผิดพลั้งไปต้องขออภัยด้วยค่ะ

“ฉันอยากให้หนูไปตรวจดีเอ็นเอเพื่อความชัดเจน”
ใบบุญนั่งนิ่ง น้องยังคงไม่หายตกใจ
“ไม่ได้ครับ ยังไงก็ไม่ได้” หินแย่งตอบขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
“ฉันเป็นหมอ นี่นามบัตร” หมออธิปยื่นบัตรประชาชนให้ดูด้วย
แค่ยื่นบัตรให้ดูว่าเป็นใครมาจากไหน แล้วจะเอาตัวน้องไปอย่างนั้นหรือ ใครจะยอม หินปลอบใจน้องที่บีบมือเขาแน่นด้วยการบีบมือตอบกลับไปและรั้งร่างเล็กเข้ามากอด น้องกำลังหวาดกลัว
“เธอไปด้วยก็ได้นะพ่อหนุ่ม ฉันไม่ขัดข้อง”
“เราจะไม่ไปกับคุณครับ คุณกลับไปเสียเถอะ”
“พ่อหนุ่ม”
“ฟังผมให้จบก่อนสิครับ คุณเป็นผู้ชายแปลกหน้าที่พยายามเข้ามาแสดงตัวว่าเป็นพ่อของน้อง อาจจะจริงหรือไม่จริงก็ได้ แต่ไม่จำเป็นสำหรับน้อง ต่อให้น้องเป็นลูกของคุณก็ตาม เพราะผมเลี้ยงน้องได้”
เรื่องนี้หมออธิปไม่สงสัย หินเลี้ยงดูสาวน้อยคนนี้ได้ดีมาก เขารู้จากนักสืบที่เขาจ้างให้สืบหาประวัติของสาวน้อย แต่ที่น่าเป็นห่วงคือความสัมพันธ์ที่ใครๆ ต่างก็มองว่าไม่น่าจะเป็นพี่น้องกัน ก็น่าให้แรมใจเป็นห่วง แต่เขาไม่แน่ใจว่าเธอเป็นห่วงลูกสาวหรือหวงหินกันแน่
หมออธิปไม่แน่ใจว่าสาวน้อยคนนี้เป็นลูกเขาหรือเปล่า ต่อให้มีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงเขามากก็ตาม แต่เขามาเพราะแรมใจขอร้อง หญิงสาวเคยเป็นคนป่วยที่อยู่ในความดูแลของเขาและเขาเผลอไปมีเซ็กซ์ด้วย แต่ก็แค่ครั้งเดียวหลังจากนั้นก็ไม่มีอีก ส่วนเธอก็ไม่มารับการรักษาอีก เขาสอบถามไปหลายครั้งแต่เธอก็ปฏิเสธการรักษาเสียทุกครั้ง จนเขาคิดว่าเป็นเพราะเธอรังเกียจเขาเนื่องจากเขาเผลอไปมีเซ็กซ์ด้วย
เขาพยายามพูดให้เธอรักษาตัวต่อกับหมอคนใดก็ได้ไม่จำเป็นต้องกับเขา หรือไปโรงพยาบาลอื่นก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นโรงพยาบาลที่เขาเป็นเจ้าของ แต่คำตอบก็คือ
‘เสียเวลาเปล่าๆ ค่ะ ตราบใดที่พี่ชายฉันยังมีชีวิตอยู่’
“เธอต้องให้น้องตัดสินใจเองนะพ่อหนุ่ม”
“ว่ายังไงนุ่น ตอบเขาสิ” หินใกล้จะทนไม่ไหว
“น้องไม่ไปค่ะ” ใบบุญส่ายหน้าทันที
“หนู...” หมออธิปพยายามพูดแต่โดนสาวน้อยตัดบทขึ้นเสียก่อน
“ไม่ หนูไม่ไปกับคุณ” ใบบุญตัดรอนด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“แต่ว่า...”
“พี่ของหนูพูดไปหมดแล้วค่ะ หนูไม่มีอะไรจะพูดอีก”
หินโยกศีรษะเล็กเบาๆ แล้วก้มลงหอมแก้ม จากนั้นก็เขย่าตัวน้องแรงๆ พร้อมรอยยิ้ม