หมอมาเฟีย

ถ้าอยากเรียนหมอแกต้องสัญญากับฉันว่าจะดูแลหนูโซ่ตลอดไป

ตกลงจุดอ่อนของมึงเป็นใครกันแน่ ลูกสาวนายตำรวจใหญ่ หรือ ยัยเด็กที่ตามมึงเป็นเงา

โซ่รักไทนะ
ขอโทษ..พี่ไม่ได้รักเธอ

ผมรักเรย์คนเดียว
เรย์รักลินทร์เหมือนกัน

"คำว่ารักของไท..โซ่ไม่ต้องการอีกแล้ว"
ประโยคที่เปล่งออกมาจากปากภรรยาตัวน้อยทำให้กลินทร์ถึงกับอึ้งไปในทันที ความคิดที่ผิดพลาดไปของเขา มันทำให้ชีวิตของเขาต้องมาเผชิญกับสิ่งไม่คาดคิดอย่างนี้ได้
จากที่เคยคิดว่าถ้าวันหนึ่งคนตัวเล็กตรงหน้าจะขอเดินออกไปจากชีวิตของเขา เขาจะยอมปล่อยเธอไปให้อยู่กับคนที่เธอรักโดยที่ไม่ใช่เขา แต่พอมาวันนี้ที่คนตรงหน้ามาขอออกไปจากชีวิตของเขาจริงๆ เข้ากลับรับไม่ได้และไม่ยอมให้มันเป็นอย่างนั้นเป็นอันขาด
"ถึงโซ่จะไม่รักพี่แล้ว..พี่ก็จะไม่มีทางปล่อยโซ่ไปจากพี่..เป็นอันขาด"
กลินทร์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พร้อมกับอ้อมกอดที่รัดแน่นขึ้นจนโซ่ทองอึดอัดและหวาดกลัวกับสายตานั้นของกลินทร์ที่มองเธอ แววตาดุดันนั้นทำให้เธอรู้สึกกลัวว่าการประกาศออกไปอย่างนั้นกับคนตรงหน้า เธออาจจะไม่มีโอกาสได้ทำอย่างนั้น
ส่วนกลินทร์นั้นเมื่อพูดออกไปอย่างนั้นแล้ว เขาก็บอกตัวเองว่าเขาจะไม่มีทางทำให้คนตรงหน้าเสียใจอีกและจะไม่ให้เธอไปจากเขาจริงๆ ไม่ว่าต้องขังเธอหรือมัดเธอไปกับเขาตลอดเวลาเขาก็จะทำ ขอเพียงแค่เธออยู่กับเขาตลอดไปเท่านั้น